ΚΑΠΩΣ... ΕΤΣΙ!!!

Δεν νομίζω πως θα μπορούσα να φτιάξω ιδανικότερη εικόνα από αυτήν εδώ, με την κοπελίτσα που σκέφτεται νήματα, ψαλίδια, γύψους, πηλούς, πυρογράφους, σφραγίδες και τελειωμό δεν έχει. Ε, σε μια τέτοια φάση είμαι κι εγώ τον τελευταίο καιρό! Και μετά από αυτήν την πολύμηνη αποχή από αναρτήσεις, φαντάζεστε φαντάζομαι(!) τί μέγεθος θα έχει ανάρτηση! Γκουχ! Γκουχ! 

Κανονικά, θα έπρεπε να πω πόσο μου λείψατε, αλλά αμ δε που θα το πω!!! Αφού εδώ ήμουν, καλέ!Διάβαζα κανονικότατα τις αναρτήσεις σας, -απειροελάχιστα πράγματα δεν έχω παρακολουθήσει και κυρίως τα ομαδικά δρώμενα-, απλά ήμουν στο... αθόρυβο! Σαν να αντιδρούσε ο οργανισμός μου στα κουμπάκια με τη λέξη "Δημοσίευση" είτε επρόκειτο για ανάρτησή μου, είτε για σχόλιο στις δικές σας!

Διαβάζεται σε 7 λεπτά

Ας ξεκινήσω με κάποια δωράκια που έλαβα πριν αρκετό καιρό και θέλω να σας δείξω, ευχαριστώντας ταυτόχρονα και τα κορίτσια μου δημόσια! Μαρίνα, Αχτίδα και Μαρία-Έλενα, άργησα, μα δεν σας ξέχασα!!! 1000 ευχαριστώ!!! Για όλα!!!

➽Με κλικ στην κάθε εικόνα, οδηγείστε αμέσως στο blog του κάθε κοριτσιού!

➽Τα δώρα παρουσιάστηκαν με βάση την ημερομηνία που τα έλαβα.

Η αλήθεια είναι πως δεν ασχολούμαι με το facebook ιδιαίτερα, αλλά στο instagram έχω ήδη αναφέρει πώς πέρασα ένα μεγάλο μέρος της "απουσίας" μου και μιας και δεν έχετε όλοι instagram, (αλήθεια, γιατί δεν έχετε???), το θεωρώ σκόπιμο να το αναφέρω κι εδώ.

Περίληψη: Την 5μιση ετών Νεφέλη, που δεν έχει βγει ΠΟΤΕ στο δρόμο, κι ας είναι γάτα αυλής, την φέρνει νύχτα στο σπίτι μου γείτονας στα μέσα Μαΐου, που την βρήκε ακίνητη στη μέση του δρόμου. (Αργότερα μάθαμε πως βρισκόταν ήδη εκεί για καμιά ώρα πριν την εντοπίσει ο γείτονάς μου. Και δεδομένου πως ζω σε τουριστικό χωριό, είναι θαύμα που δεν την έκανε κάποιο αυτοκίνητο χαλκομανία). Νύχτα, κτηνιατρείο, εγχειρήσεις, κλάματα. Διάγνωση: Σπασμένη γνάθος σε 2 σημεία ΚΑΙ κομμένη γλώσσα! Πρωτόγνωρο θέαμα ακόμα και για τους γιατρούς, παρ' όλ' αυτά, με πατέντες με σύρματα, με κουμπιά(!) και παραμονή για πολλές μέρες στο ιατρείο, είχαμε θετική εξέλιξη κ' τελικά επέστρεψε σπίτι! 

Και στο σπίτι άρχισε ΤΟ δράμα: Τάισμα με ειδικές τροφές αποκλειστικά κ' μόνο με ειδικά προσαρμοσμένες σύριγγες κ' το ίδιο κ για το νερό. Προσοχή να μην ξυστεί, προσοχή να μην βγει έξω απ' το σπίτι, προσοχή να μην ανέβει ή κατέβει από κάπου και με το τράνταγμα έχουμε... δράματα! Να βλέπει τροφή και να κλαίει που δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τη γλώσσα της ούτε καν για να πλυθεί. Μόνο σιελόρροια! Σε απίστευτο βαθμό.

Μας είχαν προετοιμάσει πως θα είναι δύσκολη η κατάσταση αλλά θα έχουμε βελτίωση με τον καιρό. Απλά ΥΠΟΜΟΝΗ! ΥΠΟΜΟΝΗ & ΦΡΟΝΤΙΔΑ! (Ο ύπνος για εμάς, λέξη άγνωστη!)

Και όντως, οι μέρες περνούσαν, αρχίσαμε να βγάζουμε δειλά-δειλά τη γλώσσα μας και να γλυφόμαστε κ' να προσπαθούμε να φάμε (χωρίς επιτυχία πάντα)! Και μια τεράστια άρνηση για νερό! Και δώσε σύριγγες με το ζόρι για να μην αφυδατωθεί με τον καύσωνα.

Μετά από 1μιση μήνα, μας αφαίρεσαν σύρματα κ' κουμπιά και ψιλοκαταφέραμε να φάμε από πατέ σε κονσέρβα μέχρι κ' γεμιστή ξηρά τροφή. Πλέον πίνουμε μόνες μας νερό (όχι από τα συντριβανάκια, τις χρυσοπληρωμένες ειδικές ποτίστρες κτλ! Όοοχι! Από ένα ταπεινό μπολάκι από βούτυρο!) Κάνουμε κ διαολιές κανονικότατα! Βρήκαμε τους ρυθμούς μας και ναι: Η Νεφέλη είναι μια πραγματική SURVIVOR!

(Και επειδή μου έγινε κάποιες φορές η ερώτηση "γιατί πλήρωσα τόσα για να την κάνω καλά" η απάντηση είναι μία κ' απλούστατη: γιατί μέσα μου έχω ΑΓΑΠΗ! Nothing more, nothing less!)

Και περνάμε σε άλλες ειδήσεις, πιο ευχάριστες!

Αφού η αρκουδίτσα μου(!), έγινε γάτα σπιτιού χρειαζόταν και ένα ονυχοδρόμιο για να λιμάρει τα νυχάκια της και να με γρατζουνάει πιο εύκολα!!! Είχα δει στις διαδικτυακές μου βόλτες, κάτι χειροποίητα ονυχοδρόμια από κώνους σήμανσης και μιας και χρησιμοποιούμε κώνους στις εκδηλώσεις μας (είναι άξιο απορίας ΠΩΣ γίνεται να μην βλέπουν ολόκληρα συντριβάνια φωτιάς οι καλεσμένοι και να πηγαίνουν να σκουντουφλάνε πάνω τους σε χώρο δεξίωσης! Κοιτάξτε και λίγο κάτω, καλέ! Αν είχε γκρεμό, θα πηγαίνατε να πέσετε? Έλεος!), αποφάσισα να χρησιμοποιήσω έναν από τους κώνους μας!

Αυτά είχα δει στο internet (1000 συγγνώμη, δεν σημείωσα πηγή...)

Και αυτό έφτιαξα εγώ! (Το κουδουνάκι που έβαλα στην κορυφή και το προσάρμοσα με κρικάκι στο καπάκι αυτού του μπουκαλακίου που κάνουν φούσκες τα παιδάκια (και όχι μόνο!), ΔΕΝ ήταν καλή ιδέα! Κάθε φορά που πεινάει, πάει και ξύνει τα νύχια της είτε στο χοντρό σχοινί, είτε στο χαρτόνι που έβαλα στη βάση του κώνου και δώστου γκλιν-γκλον το κουδουνάκι ακόμα και τα ξημερώματα!!! Εγώ εκνευρίζομαι αλλά ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ η γάτα μου είναι πανέξυπνη και πολύ επικοινωνιακή!) 

Και η συνέχεια όμως, ήταν εξίσου δημιουργική! Απ' όλα είχε ο μπαξές:

Και ανάποδο ντεκουπάζ σε μπουκάλι (είναι που έχω τελειοποιήσει το κανονικό ντεκουπάζ και ήθελα να πειραματιστώ και με το ανάποδο, τρομάρα μου! Xωρίς χαρτοπετσέτες και ριζόχαρτα, έτσι? Με χαρτί που εκτύπωσα!!! Αν δεν με απομυθοποιήσω μια φορά, δεν μπορώ!!)

Και στεφανάκι πόρτας με τεχνική αχταρμά (δική μου έμπνευση ο όρος!) Γιατί πώς να το αποκαλέσω αφού έχει νήμα χοντρό πλεξίματος, πλεκτή δαντελίτσα, κλωναράκια θυμάρι, αφρώδες φύλλο χειροτεχνίας και πάνω σε ένα κομμάτι από κορμό ελιάς, έφτιαξα και τοποθέτησα ένα πουλάκι από πηλό? Ε? Τεχνική αχταρμάς, λοιπόν!

Και ζυγαριά που χάλασε -κουζίνας ζυγαριά, μην ακούσω κανένα "χοντρό" αστείο(!)- την οποία είχα την έμπνευση να κάνω πινακάκι καλοκαιρινό! Το ασημί το έκανα τυρκουάζ, και μαζί με λίγα κοχυλάκια, λίγη άμμο και λίγη χαρτοκοπτική... ιδού!

Και επειδή είμαι καλόψυχος άνθρωπος (κατά βάθος!) είπα να δώσω μια δεύτερη ευκαιρία σε κάτι άσχετα πλαστικά δεντράκια που είχαν ξεβάψει και ήταν χρόνια καταχωνιασμένα στο ντουλάπι της ρακοσυλλέκτριας Γιάννας!
Βάψιμο με ακρυλικά, ασορτί κορδελάκια, ντυμένη βάση με ύφασμα, κόλληση σε βάση τούρτας (ναι! έπρεπε να φαγωθεί η τούρτα πρώτα! Γι' αυτό λέμε πως η τέχνη θέλει θυσίες! Θυσιάστηκα!!!) και λίγα ρεσώ για φινάλε, ολοκλήρωσαν το σκηνικό!

Ε, και μιας και εδώ λέμε αλήθειες, ναι: υπήρξαν κι άλλες τούρτες που θυσιάστηκαν! (Μην ξεχνάτε πως πέρασαν τόσοι μήνες από τότε που τα είπαμε για τελευταία φορά! Και γιορτές είχαμε και γενέθλια και επετείους! Δεν τις φάγαμε μονοκοπανιάς!)  Διώροφο κάτι (δεν έχει όνομα το αντικείμενο!) έφτιαξα με το θαλάσσιο βασίλειο φτιαγμένο από γύψο! 

Ωστόσο, φρεσκάρισα και ένα καδράκι που με την πολυκαιρία δεν βλεπόταν (Κυριολεκτικά δεν βλεπόταν! Είχε ξεθωριάσει λέμε!) και το είχα στο περίμενε γιατί δεν ήξερα τί να το κάνω!
Ώσπου σκέφτηκα ένα ξύλινο σπιτάκι που είχε βρει αδέσποτο(!) ο Γιάννης στο δρόμο και μου το έφερε! Αλήθεια, το θυμάστε? (Σας το είχα δείξει μόλις πριν 2μιση χρόνια, πώς γίνεται να μην το θυμάστε?) Τέλος πάντων, σας το ξαναδείχνω παρακάτω μαζί με την προσθήκη της κορνιζούλας! Πλέον δεν φιλοξενεί τα βερνίκια νυχιών μου, αλλά τις τροφές τις Νεφέλης! (Α, το έχω φωτογραφίσει και ανοιχτό στη φωτογραφία με την αρκουδίτσα μου, πιο πάνω! Δεν είναι δυνατόν να μην το προσέξατε! Είναι τόσο εμφανές! Τς! Τς! Τς!)

Κι αν νομίζετε πως μόνο αυτά έχω να σας δείξω, είστε γελασμένοι! Απλά, κρατώ υλικό μήπως και φιλοτιμηθώ να κάνω σύντομα κι άλλη ανάρτηση! (Και να ξέρετε! Είμαι φιλότιμο παιδί εγώ!) ;-)

➽Α, μην το ξεχάσω! Τις περισσότερες εικόνες, όσοι έχετε instragram, τις έχετε δει εκεί, κι όσες δεν τις έχετε δει εκεί ακόμα, θα τις δείτε στο μέλλον, οπότε κάντε μου τη χάρη και παίξτε το έκπληκτοι σαν να είναι η πρώτη φορά που τα αντικρίζετε! Μη χαλάσουμε τη μαγεία!!! Για ένα καθαρό κούτελο ζούμε!

➽Ξέρω πως πολλοί θα χαρείτε με την επανεμφάνισή μου (για να μην πω όλοι και φανώ τελείως ψώνιο!), θα μου επιτρέψετε όμως αυτό το post να το χαρίσω σε αυτά τα άτομα στην blog-ό-σφαιρα, που πέρασαν και περνάνε ζόρια. Δεν θα επεκταθώ, άλλωστε τα έχουμε συζητήσει και κατ' ιδίαν. Ίσως να μην μπορώ να κάνω κάτι πιο ουσιαστικό, όχι στην παρούσα φάση τουλάχιστον, μα αν κανείς τους περάσει από εδώ, έστω και στιγμιαία, ελπίζω να αδειάσει τις σκοτούρες από τη σκέψη του... Έστω και για λίγο. Για μια στιγμή. Γιατί αυτό είναι η ζωή: Στιγμές...

Να είστε καλά, να προσέχετε τους εαυτούς σας και να δείχνετε την αγάπη σας!

ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!