❤ Πού και πού θα τα λέμε! ❤
Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2018

ΣΑΝ ΚΑΤΙ ΝΑ ΛΕΙΠΕΙ?



Διαβάζεται σε 5 λεπτά




Χριστουγεννιάζει! Είναι γεγονός! Τα λαμπιόνια σε σπίτια, καταστήματα και δρόμους έχουν κάνει ήδη την εμφάνισή τους και εσύ ακόμα αναρωτιέσαι πότε ήταν ο καιρός που παραπονιόσουν που ήρθε ο Σεπτέμβρης και αρχίζεις πάλι δουλειά και τα παιδιά σχολείο... Ο χρόνος περνάει απίστευτα γρήγορα! Time flies, που λέμε και στο χωριό μου κ' εσύ τρέχεις να μπεις σε εορταστικό κλίμα! Από τους χριστουγεννιάτικους στολισμούς, μέχρι την -έστω και τοσοδούλικη!- αλλαγή στη διάθεσή σου, όλα συνηγορούν πως ναι: Όντως, Χριστουγεννιάζει! Αλλά... Σαν κάτι να λείπει!




Είναι η οικονομική κατάσταση, είναι το επαγγελματικό αδιέξοδο, είναι κάτι πιο προσωπικό ή απλά η καλή ψυχολογία σου αποφάσισε να πάει διακοπούλες χωρίς εσένα! Πάντως, κοιτάζοντας γύρω μου, τους ανθρώπους, τα βλέμματά τους, νιώθω πως κάτι λείπει... Αυτή η μαγεία, αυτή η ξεγνοιασιά, αυτή η ηρεμία... Θα μου πεις, "εσύ σε άλλο πλανήτη ζεις, δεν βλέπεις τί προβλήματα υπάρχουν?" Και θα σου πω ευθαρσώς, πως δυστυχώς δίκιο έχεις! Ίσως να είναι και παράλογο να ζητάς να έχει κάποιος καλή διάθεση όταν έχει να αντιμετωπίσει τα όποια προβλήματά του, απλά και μόνο επειδή έρχονται γιορτές. Και φυσικά, για να μην παρεξηγηθώ, δεν αναφέρομαι σε σοβαρά θέματα υγείας. Αυτό είναι το σημαντικότερο όλων. Εκεί σιωπώ. Εκεί μου κόβονται τα γόνατα.
Είναι όμως βασικό, να πας κόντρα σε ό,τι σου συμβαίνει και να χαμογελάσεις! Απλά  αυτό: Να χαμογελάσεις! Να κάνεις αυτό το δώρο στον ίδιο σου τον εαυτό σου!
Βρες χρόνο για εσένα. Αν μέσα στη διάρκεια της ημέρας δεν μπορείς να βρεις 5-10 λεπτά να αφιερώσεις στον εαυτό σου κ' να κάνεις οτιδήποτε εσύ θέλεις, σου λέω με κάθε βεβαιότητα πως κάτι δεν κάνεις καλά. Λάθος προτεραιότητες? Λάθος διαχείριση χρόνου? Δεν ξέρω. Πάντως έχε στο νου σου πως αν εσύ πρωτίστως δεν είσαι καλά, δεν θα μπορέσεις να ανταπεξέλθεις και στα θέλω των άλλων από εσένα.
Και να ξεκαθαρίσω πως ποτέ δεν έθεσα στόχους εν όψη του νέου έτους ή στην αρχή της σεζόν ή  της εβδομάδας. Οι αποφάσεις μου παίρνονται όταν χρειάζεται, ανεξαρτήτως χρόνου. Απλά, αν πρέπει να προτρέψω κάποιον να κάνει μια νέα αρχή τη νέα χρονιά, αυτή θα ήταν να αγαπήσει τον εαυτό του, να του δώσει χρόνο να γνωριστούν κ' χώρο να αναπνεύσει! Από εκεί ξεκινάνε όλα!
Ο χρόνος θα περάσει ούτως ή άλλως! Εσύ είναι το θέμα πώς θα τον αξιοποιήσεις υπέρ σου! Άλλαξε, διόρθωσε ό,τι σε ενοχλεί σε εσένα! Εσωτερικά? Εξωτερικά? Εσύ ξέρεις! Απλά, χαμογέλασε και κάνε το! Ας είναι αυτό το δώρο σου!
Τους προηγούμενους μήνες, αυτό έκανα εγώ! Ξεκίνησα να με γνωρίζω! Και δεν θα σου πω ψέματα, με άλλαξα! Με γνώρισα και με άλλαξα! Ή μάλλον... με αλλάζω! Γιατί, Γιάννα είναι αυτή! Δεν αλλάζει έτσι εύκολα! 
Δεν ήξερα πως άρεσε στη Γιάννα η φυσαρμόνικα, γιατί πάντα με μια κιθάρα τη θυμόμουν! Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο πολύ την ιντρίγκαραν τα Φινλανδικά, παρόλο που από 3-4 ετών το έλεγε! Δεν είχα ιδέα πόσο πολύ της άρεσε να αθλείται, όχι όμως με τον τρόπο που κάνουν γυμναστική τα παιδάκια στο σχολείο! Και ανάμεσα σε άλλα, αφιερώθηκα πολύ σε αυτά 3, τους προηγούμενους μήνες!
Και παράλληλα, προσπάθησα να είμαι πιο θετική με τους άλλους! Και να μην προκαλώ εγώ η ίδια τόση γκρίνια στη ζωή μου!
Οπότε με τόση εσωτερική κυρίως αναζήτηση, δεν μου έμεινε και πολύς χρόνος για εορταστικές χειροτεχνίες...




Εκτός λοιπόν, από τα καπελο-σκουφάκια της προηγούμενης ανάρτησης, και τις -μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού- δημιουργίες που θα σας δείξω σήμερα, σαν να λέμε μια μούντζα δημιουργίες(!), δεν έφτιαξα τίποτα άλλο πέρσι τις γιορτές και για να είμαι ειλικρινής, ούτε και φέτος προβλέπεται να φτιάξω... Αλλά να, δείτε:


Πόσο πιο απλό να γίνει ένα γουράκι? Δυο κανελίτσες, 2 ξύλινα χιονανθρωπάκια, 2 πλαστικές πρασινάδες, αστεράκι, κουδουνάκι, κορδελίτσα! Απλό, λιτό κι απέριττο!


Παλιά χριστουγεννιάτικα στολίδια, κορδελίτσες, κλαδάκια από σχίνο και χριστουγεννιάτικα λαμπάκια, στοιχίστηκαν σε σχήμα χριστουγεννιάτικου δέντρου και μπήκαν σε ... κουτί από παζλ!


Μελομακαρονάκια στέβιας ή φοινίκια, όπως προτιμώ να τα αποκαλώ! (Τα σκουρόχρωμα δεν είναι καμμένα! Είναι από άποψη έτσι! Αγαπώ πολύ τα ξεροψημένα φαγητά, γλυκίσματα κτλ!) Τα κουραμπιεδάκια στέβιας, δεν τα φωτογράφισα γιατί το ξέχασα δεν ήθελαν να βγουν φωτογραφία και σεβάστηκα την επιθυμία τους! 


Ένα απλό, μικροσκοπικό χαρτόκουτο, στο οποίο αφαιρέθηκε η... πρόσοψη(!), κολλήθηκε μεμβράνη και πάνω της έγινε ανάποδο ντεκουπάζ με το λογότυπό μας, στολίστηκε με ελάχιστα χριστουγεννιάτικα μπιχλιμπιδάκια, γέμισε εσωτερικά λες και θα μπορούσε να γεμίσει και εξωτερικά με λαμπάκια, και μας συντρόφευσε στις περσινές εορταστικές εκδηλώσεις!


Και τέλος, αυτό που έφτιαξα αντί για στεφανάκι πόρτας! Σε μακετόχαρτο, κόλλησα μια εικόνα που είχα ως φόντο το καλοκαίρι(!) στον υπολογιστή μου: Μια κουκουβάγια με χριστουγεννιάτικο σκούφο! Έφτιαξα και μια πάν-απλη ταμπελίτσα ευχών, κόλλησα πάλι μπιχλιμπιδάκια, έβαψα και μια κουκουναρίτσα και voila!




Α, μισό λεπτάκι! Παρέλαβα και υπέροχo δωράκι!!! Να μη σας τo δείξω?!


Μια πολύ-πολύ gletterένια κάρτα με τα γλυκά λογάκια της Ράνιας μου και φυσικά τις ευχές της, αλλά και έναν υπέροχο σελιδοδείκτη σε σχήμα μπούστου ραπτικής! Μα δεν είναι υπέροχα?! Ευχαριστώ κι από εδώ, κορίτσι μου!




★ Δεν είναι πως δεν θέλω να μπω στο πνεύμα των Χριστουγέννων αλλά... δεν χωράω!

★ -Πού θα πάτε τα Χριστούγεννα?
    -Στα νησιά Μπόρα Μπόρα! Εσείς?
    -Στην πεθερά μου... Μπούρου Μπούρου...


Όσο τετριμμένο και κοινότυπο κι αν ακούγεται, θα ευχηθώ να έχετε όλοι την υγειά σας! Είναι το μοναδικό ανεκτίμητο αγαθό που θα μπορούσα να ευχηθώ σε όσους έχω στη ζωή μου! Όλα τ' άλλα μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα! 


Υγεία για όλους, λοιπόν! Εμείς και κάποιες από τις χιονόμπαλές μου σας ευχόμαστε...
Καλά Χριστούγεννα κ' Ευτυχισμένο Το Νέο Έτος!


Να είστε καλά, να προσέχετε τους εαυτούς σας και να δείχνετε την αγάπη σας!
Ή...
Να (σας) προσέχετε, να (σας) αγαπάτε και να γελάτε! Πολύ και δυνατά!
ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!




Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2018

ΑΓΑΠΗΤΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ...


Όταν κάνεις πολύ συχνά αναρτήσεις (#Τί?), όταν έχεις μια τακτική ροή εδώ και χρόνια στο blogging (#Χωρίς_Σχόλιο!), όταν δηλώνεις την παρουσία σου συνεχώς και αδιαλείπτως (#Ας_Μη_Μιλήσω_Καλύτερα!), όταν όλοι αναρωτιούνται πώς στο καλό τα καταφέρνεις χωρίς έστω ένα τόσο δα μικρό διάλειμμα (#Ας_Με_Μαζέψει_Κάποιος!) ε, λογικό είναι κάποια στιγμή να ανατρέχεις σε δοκιμασμένες λύσεις που θα σε βγάλουν από τη δύσκολη θέση της ... μη έμπνευσης!
Για να είμαι ειλικρινής, ημερολόγιο δεν κρατούσα ποτέ, (και μάλλον ούτε θα κρατήσω!) αλλά για χάρη της ανάρτησης, ας κάνουμε πως η καταγραφή της καθημερινότητας είναι η δεύτερη φύση μου....



Διαβάζεται σε 5 λεπτά 






Λοιπόν, αγαπημένο μου ημερολόγιο... Η μέρα είναι Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2018 και η ώρα περίπου 22:30. Μόλις έκατσα στο κρεβάτι αγκαλιά με το λάπτοπ μου και προσπαθώ να ετοιμάσω την ανάρτηση του Νοεμβρίου, ενώ ο Γιάννης στον άλλο υπολογιστή, τελειώνει με τις λεπτομέρειες μιας εκδήλωσης-ημερίδας για το Σάββατο. Εγώ δεν θα πάω μαζί του αυτή τη φορά (καλά, αν πω πως πήγα και σε πολλές εκδηλώσεις αυτή τη χρονιά, θα πέσει φωτιά να με κάψει!) αλλά ένας λόγος παραπάνω να μην πάω είναι πως έγινα σαν τον Κουασιμόδο! Ψύξη, συνδυασμένη με αλλεργία και ταυτόχρονη μόλυνση από χρυσοπληρωμένη μάσκαρα, μου έκαναν ένα ωραιότατο πρήξιμο στο αριστερό βλέφαρο! (Γιατί αν είναι γκαντέμης ο άνθρωπος...!) Οπότε, δεν μπορώ να ασχολούμαι για πολλή ώρα με τον υπολογιστή και γι' αυτό θέλω να το σιγουρέψω πως θα έχω έτοιμη ανάρτηση για τον επόμενο μήνα, για να μην μείνω ξεκρέμαστη μέχρι να έρθουν στα ίσα τους τα καταπράσινα μάτια μου! (Οκ, αν δεν έχεις φαντασία, τα βλέπεις καστανά τα μάτια μου, αλλά επίσης αν δεν έχεις φαντασία, δεν σε θέλω και στη ζωή μου...!)
Τί άλλο? Α ναι, σήμερα έχω επέτειο με τον Γιάννη! 11 χρόνια! 11! (Αν με ρωτήσει κανείς πότε θα παντρευτούμε, νομίζω θα βγάλω κομφετί καρδούλες από τα αφτιά! *Αλήθεια, γιατί αυτό το καλοκαίρι δούλεψαν τόσο πολύ σε γάμους τα κομφετί? Όχι πως με χάλασε βέβαια, αλλά σε τέτοιο βαθμό δεν το περίμενα κιόλας... Κομφετί-Πυροτεχνήματα σημειώσατε 1...)
Και μιλώντας για εκδηλώσεις, να σου πω τα 2-3 προηγούμενα χρόνια, από την επόμενη ημέρα των Χριστουγέννων έως και την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, βρισκόμαστε επαγγελματικά με ήχο και εφέ στην πιο super παιχνιδιαρικο-διασκεδαστική εκδήλωση του νησιού: "Το Σπίτι Του Άη Βασίλη"! Και τώρα στα ξαφνικά (#Μην_Παίρνεις_Κι_Όρκο!) θυμήθηκα, πως όταν τελείωσε η εκδήλωση πέρσι, (ή μήπως επειδή ήταν Γενάρης του '18 πρέπει να πω εφέτος?????) εγώ ξεκίνησα να πλέκω σκουφάκια! Όχι απλά και καθημερινά για βόλτα, αλλά να, λίγο πιο σκανδαλιάρικα και τρελούτσικα! (Όταν γίνεσαι μέρος μιας εκδήλωσης και κυρίως όταν αυτή αφορά παιδιά ή ευαίσθητες ομάδες, νομίζω πως το ιδανικό είναι να ενσωματώνεσαι πλήρως! Ακόμα και ενδυματολογικά! Ναι, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να φοράς... παλαβά σκουφιά!)  Οπότε, μιας και δεν έχω δείξει τα σκουφάκια στα παιδιά στο blog, νομίζω πως αυτή είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να κάνω την παρουσίαση μου! Και ξέρεις κάτι? Θα χρησιμοποιήσω ως μοντέλο το αρκουδάκι που μου είχε κάνει δώρο ο Γιάννης τότε που κλείναμε μαζί 1 μήνα! Πώς σου φαίνεται η ιδέα μου? (Όπως και να σου φαίνεται, εγώ αυτό θα κάνω γιατί έτσι είχα σκεφτεί το consept πριν 10 μήνες που τράβηξα τις φωτογραφίες! Αυτή η ειλικρίνειά μου πια...)





Ξεκίνησα με έναν πάν-απλο σκούφο του Άγιου Βασίλη.... (Απλός αλλά υπέροχος! Ειδικά αυτό το pom-pom το κατάλευκο, σαν μικρό τρουφάκι καρύδας είναι! Κάποια αρχίζει να έχει σημάδια στέρησης γλυκισμάτων!)



Συνέχισα με έναν ακόμα σκούφο Άγιου Βασίλη, ο οποίος όμως έχει και τη ζώνη του Άγιου Βασίλη επάνω, (το ότι είδα στο ίντερνετ παρόμοια σκουφιά και επέλεξα να φτιάξω κι εγώ, χωρίς να μου προκαλέσει την παραμικρή απορία το ότι η ζώνη βρίσκεται πάνω στον σκούφο, τί φάση??? Με ποια λογική??? Δηλαδή, γιατί??? Γιατί???)



Μετά έφτιαξα ένα ακόμα σκουφί, ξωτικού αυτή τη φορά και ενθουσιάστηκα επειδή του έφτιαξα και αυτιά! Χωρίς να έχω το σχέδιο! Μόνη μου! Ολομόναχη! (Γιατί μπορεί μέχρι πριν 2-3 χρόνια πιο πολύ να ξήλωνα παρά να έπλεκα, αλλά τώρα όοοοχι! Τώρα έχω το θράσσος την άποψη να αυτοσχεδιάζω κιόλας!)



Επειδή όμως το προηγούμενο σκουφί ήταν μακρύ αλλά όχι υπερβολικά μακρύ, όπως ιδανικά θα ήθελα, έφτιαξα άλλο ένα πολύυυυυ μακρύ και λογικά αυτό θα το φοράω όταν πάω διακοπές στο σαλέ μου στην Ελβετία να κάνω σκι! (Να περιμένω να ξεπρηστεί πρώτα τα μάτι μου μόνο, μην χειροτερέψω...)



Και για το τέλος κράτησα το καλύτερο (κατ' εμέ!) Ένα ημίψηλο καπέλο για τον Γιάννη, που ναι μεν έχει τη ζώνη του Άγιου Βασίλη επάνω (Γιατί είπαμε πρέπει η ζώνη να βρίσκεται πάνω στο καπέλο???) αλλά... .... ... 



αν θέλεις, του προσαρμόζεις ένα μεγάλο αποσπώμενο πλεκτό Αλεξανδρινό λουλουδάκι και τσουπ! Άνετα το φοράει και η Γιάννα! Να, αυτό εδώ, δεν θα μπορούσα να το φορέσω και να πάω μια βόλτα να χαζέψω βιτρίνες??? (Να θυμηθώ να μην περάσω από ζαχαροπλαστεία, γιατί θα με περιλούσουν με κουραμπιεδόσκονη! Αλήθεια, γιατί τη λένε κουραμπιεδόσκονη και όχι απλά, άχνη???)






Λοιπόν, αγαπητό μου ημερολόγιο, δεν ξέρω πώς σου φάνηκε αυτή η απόπειρα να ασχοληθώ μαζί σου, πάντως νομίζω πως για αρχή καλά τα πήγαμε! Εγώ δηλαδή, γιατί εσύ πολύ μουγκαμάρα, βρε αδερφάκι μου! Ούτε συμφωνείς, ούτε δυσανασχετείς, τίποτα... Εγώ τα λέω-εγώ τ' ακούω... Σαν να βρίσκομαι σε άδεια οικοδομή, ένα πράγμα! Ξέρεις, που μιλάς και ακούς τον αντίλαλο, αντίλαλο, αντίλαλο... Αλλά θα μου πεις, όπως η οικοδομή, έτσι και το ημερολόγιο! Πρέπει να τη χτίσουμε τη σχέση μας! Σιγά-σιγά και σταθερά! Να χτίσουμε στέρεες βάσεις και να πάμε παρακάτω! Να γυρίσουμε σελίδα ... στο ημερολόγιο!!! Τί λες, σε έπεισα? (Πςςς! Τί έγραψα πάλι! Άμα θέλω, είμαι πολύ καταφερτζού η άτιμη!)
Πρέπει να σε αφήσω τώρα όμως, γιατί εδώ δίπλα μου, με περιμένει ένα υπέροχο κομμάτι τούρτας με στέβια (ε, τόσο κόπο έκανα να συμμαζευτώ, δεν χαραμίζομαι για κανονικά γλυκά πλέον!), οπότε, καταλαβαίνεις... 
Αν δεν σου κάνει κόπο, χρονομέτρησε κ' εσύ την ανάρτηση (ούτως ή άλλως εγώ πάντα έξω πέφτω!), κάνε τις διορθώσεις (που σιγά να μη βρεις λάθος σε δικό μου κείμενο!) και... τα λέμε!






Παράκληση: Αν θέλετε να σας ανταποδώσω επίσκεψη ή σχόλιο ή να γίνω μέλος στο blog σας ή οτιδήποτε άλλο σχετικό, και δεν το έχω κάνει μέχρις στιγμής, δεν είναι επειδή είμαι ψωνάρα ή ντίβα (μην ακούτε τους κακοπροαίρετους!) αλλά αυτό συμβαίνει απλά επειδή ... δεν μπορώ να σας βρω! Αν το προφίλ σας είναι συνδεδεμένο με το Google+, ειλικρινά μου είναι σχεδόν αδύνατον να εντοπίσω το blog σας, οπότε η λύση είναι να μου αφήνετε το link του ιστολογίου σας σε σχόλιο! Ευχαριστώ για την κατανόηση!






Καλέ, δεν μου είπατε: Πώς σας φάνηκαν τα Χριστουγεννιάτικα σκουφάκια μου???



Να είστε καλά, να προσέχετε τους εαυτούς σας και να δείχνετε την αγάπη σας!
Ή...
Να (σας) προσέχετε, να (σας) αγαπάτε και να γελάτε! Πολύ και δυνατά!
ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!



Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2018

Η ΜΕΘΟΔΙΚΟΤΗΤΑ... ΑΛΛΙΩΣ!!!


Για να πετύχουμε τους στόχους μας, συνήθως ακολουθούμε μια μέθοδο. Μία βήμα-βήμα διαδρομή κι έναν προγραμματισμό, που μας οδηγεί στο καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα εκείνου που είχαμε αρχικά ορίσει ως "θέλω" μας. Ένα αποτέλεσμα όσο το δυνατόν αρτιότερο και με τα ελάχιστα δυνατά ψεγάδια. Η μεθοδολογία του καθενός διαφέρει αλλά η ουσία παραμένει ίδια: η επίτευξη του στόχου! Και είναι υπέροχο το να θέτεις νέους στόχους, να θέλεις να γίνεσαι διαρκώς καλύτερος και να σημειώνεις πρόοδο!
Τί γίνεται όμως όταν παγιδεύεσαι στο να θέλεις να είναι άρτιο το αποτέλεσμα και μάλιστα αυτό να σου γίνεται κι εμμονή? Και το αποκορύφωμα: Πώς μπορείς να είσαι σίγουρος α) πως το τελικό αποτέλεσμα είναι όντως άρτιο και β) πως το ίδιο το αποτέλεσμα ήθελε να είναι άρτιο και δεν προτιμούσε να παραμείνει ατελές???

Η ανάρτηση που ακολουθεί, δεν είναι τόσο... "Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι"(!), όσο ίσως να φάνηκε μέχρι εδώ! Είμαι η Γιάννα και είμαι καλά!


Διαβάζεται: όταν έχεις αμφιβολίες




Αυτές οι σκέψεις λοιπόν, περνούσαν από το μυαλό μου εδώ και χρόνια, αλλά όντας εγκλωβισμένη σε αυτό το "άρτιο" αποτέλεσμα, κατέληγα μονίμως σε μια δυσαρέσκεια με ό,τι χειροτεχνία κι αν καταπιανόμουν. Γιατί ναι: Αν δεν το κατάλαβες, στις χειροτεχνίες που έφτιαχνα και ποτέ δεν μου άρεσαν αναφερόμουν! Και όλο αυτό το "μα έτσι όπως είναι δεν μπορώ να το παρουσιάσω/στολίσω/χαρίσω" με έκανε να δυσανασχετώ. Και να έχω κόμπλεξ. Πάντα κάτι έπρεπε να συμπληρωθεί. Πάντα κάτι έπρεπε να αλλάξει. Πάντα κάτι έπρεπε να διορθωθεί. Γιατί αυτό είναι το "σωστό"! Και το ωραίο της υπόθεσης είναι, πως όταν έλεγαν άλλοι για τα έργα τους τα ίδια πράγματα, εγώ ωρυόμουν (και το πίστευα!) πως στην τέχνη πρέπει να αφεθείς ελεύθερος και να μην μπεις σε καλούπια και να διασκεδάσεις πάνω απ'όλα τη διαδικασία γιατί είναι μια εξαιρετική ψυχοθεραπεία. Αλλά αυτά τα λέμε μόνο στους άλλους! Για τον εαυτό μας δεν ισχύει! Σε εμάς ξεσπάμε όλη την αυστηρότητα που έχουμε!  Όλοι όσοι έχετε κάτι από εμένα, από την πιο μικρή καρτούλα ή το πιο μικρό χειροποίητο πραγματάκι, να ξέρετε πως δυστυχώς, μαζί έχετε κι από ένα κομμάτι αυτής της μόνιμης απογοήτευσής μου, επειδή το αποτέλεσμα δεν κατάφερε να αγγίξει τα "άρτια θέλω" μου! Αυτά τότε όμως!

Πριν καιρό, σε μια ηλεκτρονική κορνίζα που βρήκαμε αδέσποτη(!) και δεν λειτουργούσε, κόλλησα ένα αυτοσχέδιο αυτοκόλλητο με βουνά, μια σιέλ λίμνη και πορτοκαλί λουλούδια. Όταν είδα το τελικό αποτέλεσμα, χωρίς δεύτερη σκέψη, έσκισα  το χαρτί! Δεν μου άρεσε καθόλου! Και έφτιαξα άλλο αυτοκόλλητο, με παρόμοια θεματολογία σε πιο λιλά αποχρώσεις. Και το κράτησα έτσι. Γιατί για εμένα -εκείνη τη χρονική στιγμή- αυτό ήταν το... αρτιότερο δυνατόν! Και χαμογέλασα! (Και ο Γιάννης έκανε το σταυρό του αναφωνώντας "Πώς το 'παθες και σου αρέσει?") Όμως δεν ήταν η αλλαγή στο αυτοκόλλητο που με έκανε να χαμογελάσω, αλλά οι ατέλειες που έβλεπα στην δεύτερη αυτή τελική μορφή! Και ως δια μαγείας, δεν με ενδιέφεραν! Δεν ξέρω πως έγινε, αλλά απλά τις έβλεπα και χαμογελούσα! Θα μπορούσα να στρώσω λίγο καλύτερα την κόλλα και παρόλο που είχα χρόνο, δεν το έκανα! (Επίσης, θα μπορούσα σήμερα να φτιάξω καλύτερα τις φωτογραφίες γιατί για να χωρέσει έτσι όπως ήθελα στο κολλάζ, αλλού φαίνεται τετράγωνη, αλλού μακρόστενη! Το ορκίζομαι: Είναι η ίδια! ;-) )

Κάτι παρόμοιο συνέβη και με ορισμένα πήλινα δοχεία και ένα γυάλινο τασάκι (που επίσης βρήκαμε αδέσποτα!) Ήθελα να τα βάψω, να κάνω ντεκουπάζ, να δοκιμάζω πώς θα μπορέσω να ενσωματώσω και διάφορα μέταλλα επάνω τους... Στο ανάποδο ντεκουπάζ του τασακίου(!) τα ψιλοκατάφερα είναι η αλήθεια, στα πήλινα δοχεία όμως είναι εμφανέστατη η έλλειψη σκιάσεων κ΄ σωστής ενσωμάτωσης μοτίβου. Δεν θέλω να το κάνω όμως ούτε καν τώρα! Ίσως κάποια στιγμή να μου φωνάξουν (ακούω φωνέεες!) πως είναι έτοιμα να πάνε ένα βήμα παρακάτω, ίσως δωριστούν και ο νέος ιδιοκτήτης να τους φερθεί καλύτερα, ίσως πάλι να μην έρθει ποτέ η ώρα τους! Ποιος ξέρει? Το θέμα είναι πως αν δεν είχα ξεπεράσει το κόμπλεξ μου, δεν θα έδειχνα τίποτα από αυτά! 


Ούτε καν το ημερολόγιο που ακολουθεί! Επέλεξα να μην αλλάξω το χαρτί ενώ είδα πως μου είχε τσαλακωθεί και στο περίγραμμα που έφτιαξα .... η γραμμή δεν είναι ίσια! Ψυχαναγκαστικοί όλου του κόσμου ενωθείτε! (Αλλά να θυμάστε, ήμουν μία από εσάς! Μην στρέφεστε εναντίον μου!)


Κατάφερα όμως να το ταιριάξω με ένα διακοσμητικό στο οποίο  είχα φτιάξει μία εξίσου στραβή γραμμή! Όσο για τα ζουμπούλια (ή υακίνθους) που κατασκεύασα από χαρτί... χμμ... Συμπαθητικά αλλά έχουμε μέλλον ακόμα! Η επανάληψη φέρνει την εμπειρία και ίσως και καλύτερα αποτελέσματα!
Και όντως, την επόμενη φορά που επιχείρησα να φτιάξω τα χάρτινα λουλουδάκια, το αποτέλεσμα μου έφερε μεγαλύτερο χαμόγελο! Σαφέστατα και εξακολουθούσα να βλέπω ατέλειες αλλά πλέον έβλεπα κυρίως χαμόγελα! Όπως του κοριτσιού που πλέον το έχει! Και εμένα αυτό μου αρκεί! 


Και κάτι τελευταίο: Ήθελα πριν αρκετούς μήνες να φτιάξω κολοκύθες από πηλό. Προσπάθησα, αλλά στο τέλος, όσο και να κοιτούσα τη δημιουργία μου, από όποια οπτική γωνία και να την παρατηρούσα, δεν έβλεπα κολοκύθες αλλά... σκόρδα! Πήρα την απόφαση να τα βάψω αλλά και πάλι σαν... σκόρδα μεταμφιεσμένα σε κολοκύθες ήταν τα δύσμοιρα! Ώσπου πήρα την απόφαση να τα χρησιμοποιήσω μαζί με ό,τι υλικό είχα διαθέσιμο εκείνη την ώρα μπροστά μου! Δεν ήξερα τί ήθελα να φτιάξω! Τα ίδια τα υλικά με οδήγησαν! Κληματόβεργες, κουκουναράκια, ύφασμα, κορδέλα, πορτοκαλί βοτσαλάκια και 2 διακοσμητικά κλαδάκια από μπομπονιέρες! Και έτοιμο το φθινοπωρινό στεφανάκι καλωσορίσματος για το σπίτι! Τέλειο? Σίγουρα όχι! Με έκανε να χαμογελάσω? Εννοείται πως ναι! Και αυτό είναι τελικά αυτό που αξίζει! Είναι λυτρωτικό να απενοχοποιείς ό,τι σε βαραίνει! Και μπορεί σαν συμβουλή να τη λέμε εύκολα, στην πράξη όμως, για εμένα τουλάχιστον, ήταν ζόρικο!




Εννοείται πως αυτό ισχύει σε πάαααρα πολλούς τομείς της ζωή μας. Μπορούμε στη θέση των χειροτεχνιών να θέσουμε και τον ίδιο μας τον εαυτό. Ίσως να υπάρχουν φορές που λέμε "Αν κάνω αυτό", "Εάν καταφέρω εκείνο", "Όταν πετύχω το άλλο", "τότε θα είναι όλα τέλεια και θα αποδείξω πόσο αξίζω!" ΌΧΙ! Αυτό είναι λάθος! Και τώρα αξίζεις! Αγάπησε τώρα τον εαυτό σου και μαζί και όλες τις προσπάθειες που κάνεις! Μην περιμένεις να φερθείς όμορφα στον εαυτό σου αύριο που θα είναι καλύτερα τα πράγματα! Τώρα αγάπησέ τον, που έχει τις ατέλειές του και βοήθησέ τον κάθε μέρα να γίνεται καλύτερος! Μην ξεχνάς να σε αγαπάς! Απλά αυτό!




Πριν κλείσω, δεν θα μπορούσα να αφήσω εκτός ανάρτησης το περιεχόμενο ενός πακέτου που ήρθε στα χέρια μου πριν από ελάχιστες ώρες! Δωράκι από την υπέροχη τρελογιαγιά Βαρβάρα! Γουστόζικο, αρωματικό, χαρούμενο, μα πάνω απ' όλα γεμάτο αγάπη! Ευχαριστώ τόσο πολύ!





Να είστε καλά, να προσέχετε τους εαυτούς σας και να δείχνετε την αγάπη σας!
Ή...
Να (σας) προσέχετε, να (σας) αγαπάτε και να γελάτε! Πολύ και δυνατά!
ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!






Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2018

ΠΩΣ ΠΕΡΑΣΑΤΕ ΤΟ... ΧΕΙΜΩΝΑ ΣΑΣ???

Χαίρεται! Χαίρεται! Μπορεί το καλοκαίρι να ξεκουμπίζεται να μας αποχαιρετά σιγά-σιγά και να κρατάμε από αυτό τις όμορφες αναμνήσεις, μπορεί να μπαίνουμε σιγά-σιγά σε μια πιο... φθινοπωρινοχουχουλιάρικη διάθεση αλλά εγώ σας ερωτώ: Πώς περάσατε το... χειμώνα σας? Όχι, δεν έκανα λάθος στην εποχή, απλά έτσι ξεκινάει η συζήτηση κάθε φορά που συναντώ γείτονες που έρχονται στο νησί κάθε καλοκαίρι. Περνάνε λίγες μέρες ξεγνοιασιάς και χαλάρωσης και μετά επιστρέφουν στη βάση τους (Αθήνα/Αμερική/Ιταλία) και εφόσον βλεπόμαστε μόνο τα καλοκαίρια, ε, λογικό δεν είναι να ρωτάμε πώς κύλησε ο χειμώνας μας? Κάπως έτσι ήθελα να κάνω την επανεμφάνισή μου εδώ, με αυτή την ερώτηση! Και επειδή στη μία ερώτηση παίρνετε και μία δώρο, για πείτε μου: Σας έλειψα, βρε???


 Διαβάζεται σε 5 λεπτά 



Για να είμαι ειλικρινής, ενημερωνόμουν για τα νέα σας καθώς διάβαζα αναρτήσεις σας, ετοίμαζα και δικές μου αλλά για μία ακόμη φορά, δεν ένιωθα πως θα μπορέσω να είμαι πιστή στο blogging. (Μεταξύ μας: ούτε τώρα το νιώθω!) Εντούτοις, είπα να κάνω μια μίνι εμφάνιση στο ουρανιοτοξένιο blog μου και να δώσω και σημεία ζωής για να μη σκάτε από την αγωνία σας για το πού εξαφανίστηκε αυτό το υπέροχο πλάσμα, η χαρά της ζωής κτλ, κτλ, κτλ!

Λοιπόν, από πλευράς υγείας είμαστε όλοι καλά και οτιδήποτε μικρό, το παλεύουμε και στο τέλος περνάει το δικό μας! Επαγγελματικά, δεν καταλάβαμε τέλος χειμερινής σεζόν, έναρξη καλοκαιρινής γιατί πολύ απλά, φέτος υπήρχε συνεχής ροή εκδηλώσεων! (Να 'ναι καλά ο Γιάννης που έφαγε όλο το πακέτο, γιατί εγώ, όπως και στο blogging άλλωστε, μόνο guest star εμφανίσεις έκανα! Ακριβοθώρητη η ντίβα!)

Κατά τ' άλλα συνεχίζω τα Φινλανδικά μου online (σε αυτά έμεινα πιστή 1 ολόκληρο χρόνο!) και να σημειωθεί πως η Katya (το κορίτσι από τη Φινλανδία που μου κάνει μάθημα εξ' αποστάσεως ντε!) όσους μήνες βρισκόταν στην Ασία για το μεταπτυχιακό της, δεν είχε ίντερνετ! Ευτυχώς, λίγο με τις εφαρμογές στο κινητό μου, λίγο με βιντεάκια στο youtube, την πρόοδό μου την έκανα! Φινλανδή δε με λες, αλλά μια κουβεντούλα, μπορώ να την ανοίξω! Το μόνο σίγουρο είναι πως αν κάποια στιγμή πάω στη Φινλανδία, δεν θα πεινάσω: Το λεξιλόγιό μου τα σπάει! (Αν πάω στη Φινλανδία, σίγουρα θα πεινάσω, γιατί η κουζίνα τους είναι άθλια μακριά από τα γούστα μου!)

Τί άλλο? Τί άλλο? Α, ναι! Πέρασα και πολλές ώρες κάνοντας... γλειψίματα με τον Tomlin! Πιο κόσμια, ρε βούρλο! Πώς τα πετάς έτσι?  Όχι, μην πάει ο νους σας στο πονηρό! Και στον Γιάννη πιστή έμεινα! Ο Tomlin είναι ένας τυπάκος που εντόπισα στο youtube και μαζί κάνουμε μαθήματα φυσαρμόνικας! Licks λέγονται οι μικρές ακολουθίες από νότες που επαναλαμβάνεις μέσα σε μια σύνθεση, και παρόλο που στα Ελληνικά δεν το χρησιμοποιούμε μεταφρασμένο, εγώ προτίμησα να σας το πω με τον ελληνικό όρο "γλειψίματα" για να τραβήξω την προσοχή σας! Τσαχπινιά???

Κατά τ' άλλα, ο καιρός κύλησε ήσυχα με χειροτεχνίες, γυμναστική, πολλές χειροτεχνίες, πολλή γυμναστική!Με λίγα λόγια, είμαι πιο έμπειρη καλλιτεχνικά (θα υποστείτε το βασανιστήριο να δείτε τί έφτιαξα εν ευθέτω χρόνω!) και πιο fit σωματικά και πνευματικά από ποτέ! Και επειδή, παρόλο που λέω την πάσα αλήθεια, βλέπω να γελάει (για το σκέλος της χειροτεχνίας τουλάχιστον!) και το παρδαλό κατσίκι λέω να του δώσω και την αφορμή με λίγες παραπάνω σταγόνες γέλιου! Άλλωστε, τα προβλήματα υπάρχουν ούτως ή άλλως, το θέμα είναι πώς στεκόμαστε εμείς απέναντί τους, έτσι? ;-) Απολαύστε! 


-Λοιπόν, Μαρία, είμαστε στην ευθεία και βγαίνει στο δρόμο μπροστά μας μια κοπέλα και η γιαγιά της. Τί πατάμε?
-Ε, τη γιαγιά???
-Ποια γιαγιά, ρε Μαρία??? Φρένο πατάμε! Φρένο!
--♡--
3 φορές με πάτησε η άλλη στο λεωφορείο. Δεν παντρευόμαστε, κυρά μου: Μια φορά φτάνει!
--♡--
-Μωρό μου, γιατί κοιτάς εκείνη την φαλακρή?
-Μα, δεν είναι φαλακρή!
-Α, συγγνώμη: Είναι που πάω 10 λεπτά μπροστά!
--♡--
Πήρε η γυναίκα μου μια οδοντόκρεμα που έχει άρωμα μπαμπού, ευκάλυπτο και γλυκάνισο και τώρα μυρίζουμε σαν κοάλα που πίνανε ούζα...!
--♡--
Ένα τέταρτο είμαστε στο σούπερ μάρκετ μπροστά στα μανιτάρια και δεν ξέρουμε ποια να πάρουμε. Λες και είμαστε στρουμφάκια και ψάχνουμε για σπίτι...!
--♡--
-Ρε, θυμάσαι πριν λίγο που φώναζα χαρούμενος πως βρήκα τα κλειδιά μου?
-Ναι!
-Μήπως είδες πού τα άφησα???
--♡--
-Γιατί κλαις?
-Οι γονείς μου είναι αντίθετοι στη σχέση μας...
-Και γι' αυτό στεναχωριέσαι, βρε χαζούλα? Θα βρω άλλη!!!
--♡--
-Γεια σας! Θα ήθελα 2 μερίδες γύρο χοιρινό, 4 πίτες με απ' όλα και μπόλικη σως!
-Συγγνώμη, αλλά πήρατε σε σπίτι!
-Α, ακόμα καλύτερα! Τί καλό μαγειρέψατε σήμερα???
--♡--
Περίμενα γκόμενο στο σπίτι για πρώτη φορά και λέω κάτσε να ρίξω κανένα ροδοπέταλο στο κρεβάτι! Βγαίνω στο μπαλκόνι και τί να δω? Δεν έχω γλάστρες! Ε, έριξα λιγάκι άνηθο από το ψυγείο!
--♡--
Εσείς οι ξένοι που έρχεστε διακοπές στην Ελλάδα, να πάτε να φάτε και σε καμιά ψαροταβέρνα, ε? Τα σουβλατζίδικα τα συντηρούμε και μόνοι μας...
--♡--
-Αχ, μου θυμίζεις έναν από το θέατρο!
-Αλήθεια, κοριτσάρα μου? Ποιον?
-Τον Καραγκιόζη!
--♡--
Είμαι σε βάφτιση και αρχίζουν όλοι να μου λένε "Και στα δικά σου!"
Τί εννοείτε, παιδιά? Εγώ βαφτισμένη είμαι!!!
--♡--
Δώστε καμιά ξυλομπογιά στα πιτσιρίκια, έχουν λαλήσει με τα τάμπλετ! Περιοδικό πιάνουν και προσπαθούν να μεγεθύνουν την εικόνα!!!!
--♡--
-Το αμάξι έχει πρόβλημα. Το καρμπυρατέρ έχει πάρει νερό!
-Άσε μας, ρε Μαράκι που έμαθες και από αυτοκίνητα! Πού είναι να του ρίξω μια ματιά?
-Στην πισίνα...!
--♡--
-Πάω να φτιάξω μια καρμπονάρα!
-Μη βάλεις ζαμπόν, μπέικον, κρέμα γάλακτος και τυρί. Θέλω να είναι light!
-Ζυμαρικά να βάλω, ή θα το πιούμε το νεράκι μόλις πάρει βράση???
--♡--
-Πάλι χάλασες λεφτά από την κάρτα μου?
-Ε, ναι ρε μωρό μου! Πήρα κάτι πρακτικό για την κουζίνα!
-Γόβες????
-Ναι, για να φτάνω τα πάνω ράφια!!!!
--♡--
Κάθομαι σε σκαμπό στο μπαρ. Σταμπάρω γκομενάκι. Βάζω μπρος και πάω να της την πέσω. Μου λέει έχει γκόμενο. Γυρνάω πίσω. Μου έχουν πάρει και το σκαμπό...! #@&*!
--♡--
-Μου δίνεις 100€?
-Δεν υπάρχει σάλιο...
-Καλά, δεν χρειάζεται να μου τα κολλήσεις στο κούτελο..!
--♡--
Έβαλα στο youtube χαλαρωτικούς ήχους βροχής για να κοιμηθώ και μόλις με πήρε ο ύπνος πετάχτηκα όρθια να μαζέψω τα απλωμένα ρούχα...!
--♡--
-Τί έπαθες?
-Άσε, χτύπησα το πόδι μου...
-Και το πρόσωπο?
-Τί εννοείς? Δεν χτύπησα στο πρόσωπο...
-Α, έτσι ήσουν πάντα???
--♡--
-Γιώργο, όταν κοιμηθεί η μαμά, θέλεις να την κοπανήσουμε?
-Γιατί? Τί μας έκανε η καημένη???
--♡--
Κοιμόμουν, μπαίνει το αφεντικό, φωνάζει για κάτι άκυρο και πριν φύγει λέει να συνεχίσουμε. Τί να συνεχίσω? Με παίρνει ο ύπνος έτσι που με έκανες τώρα???





Α, μισό λεπτάκι: Χρωστάω δημόσιο ευχαριστώ σε Σπυριδούλα, Demάκι, Μαρία-Έλενα και Κάτια, για τα δωράκια τους τα υπέροχα! Το είχα κι αυτό ένα βάρος. Τόσο καιρό δεν αξιώθηκα να τιμήσω το κορίτσια μου για τα δωράκια, μα πάνω απ' όλα για την κίνησή τους! Να είστε καλά, κούκλες!

 Με κλικ στην κάθε εικόνα, οδηγείστε αμέσως στο blog του κάθε κοριτσιού!
 Τα δώρα παρουσιάστηκαν με βάση την ημερομηνία που τα έλαβα.








 Να είστε καλά, να προσέχετε τους εαυτούς σας και να δείχνετε την αγάπη σας!
Ή...
Να (σας) προσέχετε, να (σας) αγαπάτε και να γελάτε! Πολύ και δυνατά!
ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!




We do not own any of the images, videos, music etc, hosted in this blog, unless our logo is contained on them.
No copyright infringement intended.