❤ Πού και πού θα τα λέμε! ❤
Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

ΤΟΝ ΔΑΡΒΙΝΟ ΜΟΥ ... ΜΕΣΑ... !

Και μετά σου λέει "εξέλιξη"... Τί λες, ρε φίλε? Σοβαρά? "Ο άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκο και μέσα στους αιώνες έχει σημειώσει τεράστια βήματα προόδου" και άλλες τέτοιες αηδίες... Και αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο, μπορείς να μου απαντήσεις σε μία ερώτηση? Γιατί δεν έχουν εξαφανιστεί ΟΙ ΦΡΟΝΙΜΙΤΕΣ και όλη η ταλαιπωρία που πάει πακέτο με αυτούς, ε???
Λοιπόν, αγαπητοί μου bloggers... Επέστρεψα! Και πώς επέστρεψα? Πιο αδύνατη κατά έναν... ημιέγλειστο φρονιμίτη! Όχι, δεν εννοώ πως έχασα τα μερικά γραμμάρια που ζυγίζει το δόντι, αλλά αν σκεφτείς πως για 10 μέρες μετά την επεμβασούλα, δεν άνοιγε καν το στόμα μου, βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω πως... Τέρμα η γυμναστική, τέρμα οι δίαιτες, οι υγιεινές διατροφές και λοιπά βασανιστήρια! Η λύση είναι μία: Εξαγωγή (χειρουργική κατά προτίμηση!) δοντιών! Άμεσα αποτελέσματα! Χωράς σε ρούχα που ούτε καν το φανταζόσουν! (Ευτυχώς, κλείνεις ευχάριστα τον πρόλογο καθ' ότι είσαι και positive χαρακτήρας!)
Τώρα, αν σας πω πως σας διάβαζα ανελλιπώς και δεν έχανα ανάρτησή σας... ψέματα θα πω και δεν το θέλω! Κάπου εκεί, γύρω στο τέλος καλοκαιριού, έκανα κάτι μίνι εξερευνήσεις και μέχρι εκεί! 
Δυστυχώς, έχω πληροφορηθεί κάποια δυσάρεστα γεγονότα που συνέβησαν σε ορισμένες λατρεμένες μου φίλες, και έχω χαρεί με γεγονότα που συνέβησαν σε άλλες...
Προφανώς και δεν περιμένω να βρω τα πράγματα όπως τα άφησα, αλλά ελπίζω και εύχομαι όλα να είναι όσο πιο ζεστά, χρωματιστά και γλυκά γίνεται...


Γι' αυτό και είπα να κάνω και μια ξαφνική εμφάνιση άλλωστε: Για να σας πασπαλίσω με μπόλικη χρυσόσκονη και να μοιράσω μερικά... ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ(!) που μου είχαν ξεμείνει από το καλοκαίρι! 
Και επειδή ξέρω πως καίγεστε να μάθετε τί έκανα τόσο καιρό χώρια σας... Πάρτε μια τοσοδούλικη γεύση! Σας είχα πει στην προηγούμενη ανάρτηση, πως πριν ασχοληθώ με τον υπολογιστή, τα χέρια μου "έπιαναν", οπότε σιγά-σιγά τα θέτω πάλι σε λειτουργία! Θα μου πάρει κάποιο χρόνο να επανέλθω πλήρως, αλλά η αρχή έγινε! (Τώρα σίγουρα νιώθουν την καυτή - απειλητική - καλλιτεχνική  σου ανάσα!)


-- Διαβάζεται σε 7 λεπτά --




Ξεκίνησα με γύψο και fimo! Κουκουβάγιες διακοσμητικές (Όχι, που θα σου γλίτωναν!), μπουκετάκια από τριαντάφυλλα, κλαδιά με πεταλούδες, μία παλιά θήκη περιοδικών που διακοσμήθηκε με πεταλούδες κ'  λιβελούλες και μία πεταλούδα που κόλλησε σε ξυλάκι παγωτού και έγινε σελιδοδείκτης, ήταν η αρχή! (Εν τω μεταξύ, βάλε και λίγα από τα βιβλία που διάβασες το καλοκαίρι, δήθεν τυχαία με το σελιδοδείκτη, για να πουλήσεις και μούρη!) Α, και με ένα αυτοσχέδιο καλούπι γύψου - θήκη από συσκευασία αρώματος - έκανα ένα τύπου *decoupage* τα γράμματα μιας αφίσας μας και έφτιαξα μια μικρή διαφημιστική πλακετίτσα! Ναι, πάλι με πεταλούδα!



Και αφού τα πήγα τόσο καλά με το decoupage την πρώτη φορά, επέκτεινα τις χειροτεχνίες μου και στα κεριά! Τώρα, όσες ασχολείστε σοβαρά με το... άθλημα, μην γελάτε τόσο δυνατά... Μέχρι εδώ ακούγεστε! Μικρή είμαι ακόμα, θα μάθω!

Ωστόσο, βρήκε ο Γιάννης ένα (τί στο καλό να ήταν αυτό? Κουκλόσπιτο? Κομοδίνο? Κουτί βάπτισης?) σπιτάκι ξύλινο τέλος πάντων, σε κακά χάλια και σκέφτηκε να μου το φέρει! Το τί τρίψιμο και γυαλοχαρτάρισμα  έκανα έκανε ο μπαμπάς μου, το τί καθάρισμα και βάψιμο έριξα έριξε η μαμά μου, αφήστε το καλύτερα! Όχι, αλήθεια: Εγώ το έκανα! Νομίζω πως το σουλούπωσα αρκετά και έτσι τα μανό και τα καλλυντικά μου, μπορούν να νιώθουν... ασφαλή τώρα εκεί μέσα! (Εξωτερικά, θα του αλλάξω τα φώτα τη διακόσμηση, μόλις βρω τί θέλω, γιατί για την ώρα, δεν μου γεμίζει και πολύ το μάτι έτσι όπως το έκανα!) Ρίξτε καμιά ιδέα! Νομίζω πως θα το κάνω πιο... ροκ στην επόμενη... μεταποίηση!!! (Αχ, ρε καλλιτέχνη, έπιασες και τις μεταποιήσεις! Δεν παίζεσαι!)

Επειδή με έπρηζαν όμως ο Γιάννης με ένα φίλο του,  να τους φτιάξω ένα αθλητικό blog από τον περασμένο Χειμώνα, αξιώθηκα και στρώθηκα  να τους το φτιάξω, αρχές καλοκαιριού! (Το καλό το πράγμα...!) Επ' ευκαιρίας: Κρυφό ταλέντο ο Γιάννης! Μία φορά του έδειξα τα... κατατόπια και το χειρίζεται το Syros Bet ολομόναχος, από την πρώτη κιόλας μέρα! (Επειδή είσαι εξαιρετική δασκάλα, έχεις μεταδοτικότητα, και έχεις κάνει έναν εκπληκτικό σχεδιασμό, κορίτσι μου!)

Ναι! Ναι! Ναι! Το ξέρω, έχει καταντήσει αηδία! Όλοι με αυτά τα πολύχρωμα λαστιχάκια ασχολούνται τώρα! Απλά, εγώ τα έχω από το Πάσχα και θεωρούμαι πλέον.... παλιά και... ειδική!!! (Αυθεντία το λέγαμε στη φιλοσοφία, αν θυμάμαι καλά!) Βραχιολάκια, δαχτυλίδια, μπρελόκ κτλ, κλπ, κλπ! Όταν λέμε εθισμός, εννοούμε εθισμός!

Και επειδή τελειωμό δεν είχαν, είπαμε με μια φίλη μου, να τα... εμπορευθούμε! Τί θέλει να πει ο ποιητής? Σχεδίασα ένα νέο blog, το Reviews & More, στο οποίο μπορείτε να βρείτε τα λαστιχο-μπιχλιμπιδάκια που φτιάχνω, τα κοστολογώ και η φίλη μου βάζει τις τιμές και παίρνει τις εισπράξεις! (Τί? Μου την έφερε? Αποκλείεται: Αφού το συμφωνήσαμε: Μόλις κάνουμε τζίρο 100.000€, θα μου δίνει ένα 5% επί των εισπράξεων! Τώρα που τα ξανασκέφτομαι, κάτι δεν πάει καλά με αυτό το deal!)

Όχι, μην ανησυχείτε, δεν σας έχω άλλα λαστιχάκια! Δηλαδή έχω, αλλά δεν θα σας τα δείξω εδώ! Να μην σας κουράζω! (Πες την αλήθεια: Βαρέθηκες να επεξεργάζεσαι φωτογραφίες και σταμάτα να το παίζεις πονόψυχη, μου δίνεις στα νεύρα! Και αυτά τα νύχια! Έλεος, κοπελιά! Τα είδαμε! Φτάνει πια!)



Και αφού εκτός των άλλων, έχω και το ψώνιο ταλέντο του ζωγράφου, σας παρουσιάζω ένα τρίπτυχο με κουκουβάγιες για παιδικό δωμάτιο, και κάποια σκιτσάκια με μολύβι (μηχανικό) που έφτιαξα (ξαπλωμένη μπρούμυτα στο κρεβάτι)! ==Μην διαβάσω σχόλια για σκιάσεις και προοπτικές... Δεν είμαι στραβή! Εξάσκηση χρειάζομαι! Το ταλέντο, το μεράκι και η θέληση (ξαπλωμένη είπαμε ήσουν, ρε νούμερο!)... ξεχειλίζουν! ==  Θα εξελιχθώ και δεν θα πιστεύετε στα μάτια σας! (Πςςς! "Κόλλησε" και την εξέλιξη και την έδεσε και με τον πρόλογο! Υποκλίνομαι! Άψογη! Άψογη!)


Τώρα κανονικά, θα έπρεπε να σας δείξω και όλα αυτά τα πλεχτά που έφτιαξα, αλλά έχετε χάρη που σας λυπάμαι χρονιάρες μέρες... Την επόμενη φορά, όμως... (Με λίγα λόγια: Αλίμονό σας!!!)

- Νομίζω πως για επανεμφάνιση μετά από 6μηνη blog-o-αποχή, καλά τα πήγα!
- Κι εγώ αυτό νομίζω!
- Αλήθεια, όποτε κάνω αναρτήσεις από 'δω και πέρα, θα έχω και εσένα πάνω από το κεφάλι μου?
- Όχι πάνω: Μέσα! Η διχασμένη σου προσωπικότητα νομίζω πως πρέπει να  κοινοποιηθεί για να ξέρουν με ποια έχουν να κάνουν... 
- Χμμμ... Ο άλλος μου εαυτός ήσουν? Και είχα μια κρυφή ελπίδα πως με είχε καταβάλει το πνεύμα των Χριστουγέννων...
- Μπα, πιο πιθανό θα ήταν το πνεύμα του εξορκιστή...
- Μωρέ, ξέρεις κάτι? Με αυτό το σοκολατένιο αυγό στην αρχή της ανάρτησης, σαν να πείνασα λιγάκι...
-Κι εγώ... Ας πάμε να ξαναπάρουμε τα κιλά που χάσαμε!!!






Καλές γιορτές σε όλους, με υγεία, αγάπη και με όσο το δυνατόν λιγότερα προβλήματα και περισσότερα χαμόγελα! Να είστε όλοι καλά! Σας αφήνουμε με ένα μικρό βιντεάκι με τη φετινή χριστουγεννιάτικη κάρτα μας!





Επόμενο προγραμματισμένο ραντεβού: Παρασκευή 02 /01/2015!

Την αγάπη μας!


Παρασκευή 6 Ιουνίου 2014

SAN-TA ... ΧΙΟΝΙΑ!!!

Ε, τώρα πώς να δικαιολογήσω τον τίτλο αυτής της ανάρτησης? Λοιπόν... Αφενός αναφέρομαι στην επανεμφάνισή μου, αφετέρου φέρνω στο προσκήνιο ένα βραβείο που 3 λατρεμένες μου bloggers, μου το είχαν προσφέρει τον... Δεκέμβρη! Ε, δεν θα ήταν αναμενόμενο να απαντήσω σε Χριστουγεννιάτικες ερωτήσεις τα Χριστούγεννα? Γι' αυτό κι εγώ επέλεξα τον Ιούνιο για να απαντήσω!!! Πώς με βρίσκετε? (Εγώ πάντως με... παραδέχομαι και γιατί είχα ενημερώσει εξ' αρχής τα κορίτσια και γιατί το... θυμήθηκα!)
Λοιπόν: Ξεκινάμε!



-- Διαβάζεται σε 7 λεπτά --

Ευχαριστώ πολύ-πολύ τα τρία υπέροχα και θεόμουρλα πλάσματα που μου έκαναν πάσα το Christmas Award, και δεν είναι άλλα από: τη Μιράντα μου, την Κατερίνα μου και την  Demi μου!

*Επειδή είχα δεχθεί το βραβείο (και είχα ετοιμάσει την ανάρτηση από τον Δεκέμβριο!) γι' αυτό παρουσιάζω τις ερωτο-απαντήσεις εδώ και δεν σας παραπέμπω με link στα blogs των κοριτσιών...

1)Η πιο όμορφη Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση:
31 Δεκεμβρίου 2007... Είχα νυχτερινή βάρδια στο τηλεφωνικό κέντρο των Ραδιοταξί που δούλευα τότε και ήμουν στεναχωρημένη που θα έκανα αλλαγή χρόνου μακριά από τους δικούς μου...  

Και εκεί που ήμουν βυθισμένη στη "μελαγχολία" μου, λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος έρχονται στο γραφείο οι γονείς μου για να μου κάνουν παρεούλα! Μετά από λίγο, ήρθε ο Γιάννης (τότε ήταν οδηγός ταξί - εκεί γνωριστήκαμε και ήμασταν ελάχιστους μήνες μαζί!)...

και σε λίγη ώρα έσκασαν μύτη και τα κολλητάρια μου! Το πόσο με συγκίνησαν, δεν μπορώ να σας το περιγράψω! Βέβαια μόλις άλλαξε ο χρόνος, δεν μπόρεσα να τους χορτάσω και πολύ, καθώς το τηλέφωνο χτυπούσε διαρκώς σαν τρελό! (Ναι, υπήρχε δουλειά τότε!)
2)Αγαπημένο ξένο Χριστουγεννιάτικο τραγούδι:
Deck the Halls (Το τραγουδάω ανεξαρτήτως εποχής!)
3)Αγαπημένο Ελληνικό Χριστουγεννιάτικο τραγούδι:
Τρεις σοφοί - Τρεις βασιλιάδες (Φουμ-φουμ-φουμ) (Ένα τραγούδι που μου θυμίζει πως στο Δημοτικό είχα ωραία φωνή και ήμουν στη σχολική χορωδία!)
4) Το δώρο  που θα ήθελες για τα φετινά Χριστούγεννα:
(Άστο, δεν πραγματοποιήθηκε...!)
Και...
Κάνε μια ευχή για το 2014 2015:
Να δημιουργηθούν οι συνθήκες για μια επιτυχημένη τριπλέτα: υγεία-χαμόγελο-θετική σκέψη...



Και για τη συνέχεια σας έχω το Music Award που μας χάρισε η Amy (Thanks! Thanks! Thanks!) με όρο να πω 5 αγαπημένα μου κομμάτια... Η δισκοθήκη μου ήταν... εντυπωσιακή (ας το θέσω κομψά!) ακόμα και πριν ασχοληθώ επαγγελματικά με τη μουσική... Το ίδιο και του Γιάννη... Ε, και όταν έχουμε ουσιαστικά αρκετά εκατομμύρια κομμάτια στην "κατοχή" μας, μπορείτε να φανταστείτε πόσο δύσκολο μου ήταν να επιλέξω μόνο 5... Οπότε διάλεξα τα 5 πιο πρόσφατα που είχαν παίξει στο κινητό μου... Ποια είναι αυτά? Να πάτε στα σχόλια της ανάρτησης της Amy και να τα δειτε! Ώχουουουου!



Και κάπου εδώ, θέλω να ευχαριστήσω τα αστέρια μου (ξέρουν αυτές!), που με γέμισαν με την αγάπη και το ενδιαφέρον τους και ανησυχούσαν για το πού έχω χαθεί... Λοιπόν... Είμαι καλά! Όλοι είμαστε καλά! Απλά, νιώθω λίγο... εξαρτημένη... Λέμε πως είναι εξάρτηση το τσιγάρο, τα ναρκωτικά, τα φαγητό, το αλκοόλ...
Για εμένα τα τελευταία χρόνια εξάρτηση ήταν, όχι ο υπολογιστής ή το internet γενικά: Ήταν το blogging... Μπορεί να έκανα αναρτήσεις μία φορά το μήνα, αλλά ήμουν σε καθημερινή βάση εδώ και κάναμε παρεούλα! Δεν ήταν πως έκανα μία ανάρτηση και "ξεμπέρδευα"... Ήμουν εδώ! Ήμουν εδώ γιατί ήθελα να μην χάνω τα νέα σας! Την καθημερινότητά σας! Τις δημιουργίες σας! Και τις στιγμές σας! Είστε το δικό μου ναρκωτικό! Είστε υπέροχες μονάδες! Είστε το ιδανικότερο σύνολο αναγνωστών που θα μπορούσε να ευχηθεί κάθε blogger να έχει!
Πιστεύω πως κατάφερα να χτίσω σχέσεις και νιώθω απίστευτα υπερήφανη για αυτό! Απλά, αν φτάνεις στο σημείο να περνάς συνολικά 9-10 ώρες καθημερινά στο blogging (χωρίς να συμπεριλαμβάνω θέματα δουλειάς, ή λοιπά σερφαρίσματα), έρχεται η στιγμή που λες: Όπα! Τί γίνεται εδώ? Για πόσο καιρό ακόμα θα μπορώ να παρακολουθώ τα 500+ ιστολόγια με τα οποία έχω επαφή και πολλά εξ αυτών κάνουν καθημερινές αναρτήσεις? Για μένα νομίζω πως ήρθε η ώρα να πάρω... ρεπό! Και κυρίως για πρακτικούς λόγους... Τί εννοώ? Κάτι μικρά θεματάκια στον αυχένα και στη μέση, έχουν υποχωρήσει κατά πολύ τις τελευταίες εβδομάδες που απέχω... Και ευελπιστώ πως σύντομα θα υποχωρήσει και η κούραση που νιώθω στα μάτια μου! (Οκ, είπαμε: Έχω πανέμορφα μάτια, αλλά δεν θέλω να βάλω ακόμα πίσω από βιτρίνα!)  

Και όπως έχω πει σε πολλές από εσάς, πριν αρχίσω να ασχολούμαι με τον υπολογιστή, τα χέρια μου έπιαναν... Ήμουν δημιουργική! Από τότε που μπήκε στη ζωή μου αυτός ο κόσμος... νομίζω πως σκούριασα! Οπότε, καιρός για εξάσκηση!!! Για πράγματα που πάντα μου άρεσαν και τα τελευταία χρόνια δεν τους έδινα το χρόνο που τους άξιζε! Και γι΄αυτό το λόγο όπως είπα, θα πάρω... ρεπό! Διαρκείας! Ασφαλώς και δεν θα διαγράψω το blog, απλά δεν θα το ανανεώνω... Δεν ξέρω πότε θα επιστρέψω...  
 (Μάλλον όμως θα επιστρέψω έστω και αθόρυβα για να αλλάξω αυτά τα χαζοχαρούμενα καλοκαιρινά γραφικά που έφτιαξα!) E, σε λίγες μέρες μπαίνει και το 3 μπροστά από την ηλικία μου, πρέπει να δείξω την πρέπουσα σοβαρότητα! (ho ho ho!) Απλά θέλω να ευχηθώ να είστε όλοι καλά, να προσέχετε τους εαυτούς σας, να δείχνετε την αγάπη σας και να χαμογελάτε! Κι αν κάτι πάει στραβά, τότε χαμογελάστε στραβά! 
(Για την ιστορία: όταν ανακοίνωσα στον Γιάννη την απόφασή μου, μου είπε: "Και τώρα πώς θα... κερδίζεις δώρα?!?!?!)






Και επειδή θέλω να με θυμάστε (αν και όποτε!) με χαμόγελο, ας κλείσουμε λίγο πιο... εύθυμα!!! Θέλω να κλείσω με σχολιασμό φωτογραφιών, κάτι που έχω να κάνω από τον πρώτο μου χρόνο στο blogging! Αυτή τη φορά το θέμα θα είμαστε... εμείς!!!


Γιάννα και Γιάννη, εγώ θα συνεχίσω να προπονούμαι και θα σας αφιερώσω το χρυσό μετάλλιο που θα πάρω!!! 

Και ποιος νοιάζεται που θα μας εγκαταλείψετε? Εγώ έχω τα νιάτα μου και την ομορφιά μου! (Δεν με φώτισε ιδανικά αυτή η ξανθιά φράντζα?!)

Εγώ θα πίνω... Θα πίνω μέχρι να γυρίσετε... Θα πίνω... Και θα σας περιμένω...

Αλλά αν αργήσετε πολύ... Γκρρρ! Αλίμονό σας!!

Εγώ είμαι κατά της βίας! Θα πάω σχολείο και θα σας πείσω με λογικά επιχειρήματα να επιστρέψετε σύντομα!

Εγώ λέω να σου κάνω δώρο μία υπέροχη τσαντούλα για να με θυμάσαι με χαμόγελο!

Εγώ πάλι, λέω να πάρω τα αγαπημένα σου τζινάκια και...
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ JEANS ΜΟΥ! (Άντε, μη τυχόν και δεν επιστρέψω ποτέ!)

Εγώ θα ψήσω οικολογικά και κυρίως οικονομικά τα μπισκοτάκια μου? Τί λες? Βλέπεις να έχεις επιστρέψει σε καμιά 2ετία? Τόσο υπολογίζω να διαρκέσει το ψήσιμο!

Εμένα δε μου καίγεται καρφάκι! Φαγάκι να υπάρχει και όπου θέλετε πηγαίνετε!

Εγώ πάντως σας αγαπώ πολύ! Πώς αλλιώς να σας το δώσω να το καταλάβετε?

Ούτε καν για εμένα δεν μένεις?! Μμμμ... Ωραία αδυναμία μου είχες! Παλιοψεύτρα!

Ποια Γιάννα και Γιάννης, μωρέ? Εγώ για το πιπίνι της πρώτης φωτογραφίας ενδιαφέρομαι!!!





Η ζωή είναι μία φούσκα... Μπορεί να φαίνεται (ή και να είναι δύσκολη στη δημιουργία της , βαρετή στην παρατήρηση και ευάλωτη στο πέρασμά της) αλλά σίγουρα μπορεί να προσφέρει χαμόγελο και όταν συναντήσει τον ήλιο (έστω και μία τόση δα ακτίδα του) θα λαμπυρίσει... Μπορεί να είναι μικρής ή μεγάλης διάρκειας... Μπορεί να είναι μέρος ενός συνόλου ή να φαντάζει μοναχική η πορεία της... Μπορεί να συναντήσει εμπόδια στο διάβα της και να σπάσει ή να εξαφανιστεί όταν έρθει η "κατάλληλη" στιγμή... 
Εσείς απλά, ποτέ να μην αφήνετε κανέναν "να σας τη σπάσει"!

ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!










Παρασκευή 2 Μαΐου 2014

ΤΟ ΟΝΟΜΑΤΑΚΙ ΣΟΥ???

Άντε τώρα να σας πείσω πως με αυτόν τον τίτλο, δεν υπονοώ πως θέλω απεγνωσμένα να μάθω το όνομα κάποιου που είδα και "μου γυάλισε", αλλά αναφέρομαι σε θέματα... μνήμης! Τέλος πάντων... Πιο κάτω θα το δούμε κι αυτό το θέμα (αν δεν το έχω ξεχάσει μέχρι τότε!) Για την ώρα, λέω να ξανασυστηθούμε μέσα από μία φωτογραφική τεχνική που μου γνώρισε η Έλλη και λέγεται light painting! Η πρώτη λήψη που έκανα (φωτογραφίζοντας τα λαμπάκια του laptop μου!) μου έδωσε αυτά τα δύο Js! 

(Έ, όχι πείτε μου: είναι σύμπτωση? Μα, με την πρώτη λήψη?! 2 Js? Με τρομάζω ώρες-ώρες!) 
Θα ακολουθήσουν κι άλλες φωτογραφικές απόπειρες/παρουσιάσεις στο μέλλον!

--Διαβάζεται σε 6 λεπτά--



Και φτάνουμε σιγά-σιγά προς το τέλος της Άνοιξης! Για να είμαι ειλικρινής, από πέρσι που, αντί για Πρωτομαγιάτικο στεφάνι με αληθινά λουλούδια, αποφάσισα να πλέξω ένα και σας το παρουσίασα, δεν είχα τη διάθεση να αλλάξω το... σιγουράκι μου για φέτος! Δε γινόταν όμως να μην υποδεχτώ τον τελευταίο μήνα της Άνοιξης με κάτι... ιδιαίτερο! Αποφάσισα να πλέξω λοιπόν κάτι για να στολίσω το... εσωτερικό του σπιτιού! Και ναι: όπως πέρσι, έτσι και φέτος... περιέχει... κουκουβάγια!!! Το έχω ξαναγράψει πολλές φορές!Τις λατρεύω, μην το ξεχνάτε! (Θα σας χρειαστεί πιο κάτω!) 


Λοιπόν? Πώς σας φαίνεται το... κλαδί μου?!!!


Ας περάσουμε τώρα .... στη μόνιμη στήλη της εκπομπής μας στην παρουσίαση κάποιων δώρων που έλαβα από φίλες bloggers! (Χωρίς διαγωνισμό! Να εξηγούμαστε!)          
Το πιο εκφραστικό πλάσμα της γειτονιάς, η Κική, πριν λίγο καιρό έγραψε ένα υπέροχο και πολύ ιδιαίτερο "μυθιστόρημα" και είχα την τιμή να μου το αφιερώσει! Το χώρισε σε 4 μέρη και είναι διαθέσιμο για όποιον θέλησει να το διαβάσει στο blog της! (Πρώτο Μέρος, Δεύτερο Μέρος, Τρίτο Μέρος, Τέταρτο Μέρος) Και εκτός αυτού, μου έφτιαξε και μου έστειλε μια πανέμορφη πασχαλινή λαμπάδα που συνοδευόταν από μία υπέροχη κάρτα και ένα πολύ συγκινητικό σημείωμα!!! Και... ένα ακόμη παραμύθι, γραμμένο για εμένα: Την Πασχαλίτσα!!! Κική μου, ευχαριστώ πάρα πολύ, κοριτσάκι μου!!! Πιστεύω σε εσένα! Να το θυμάσαι!


Νομίζω πως δεν χρειάζεται να γράψω ποια έφτιαξε αυτήν την κάρτα, έτσι? Κέντημα υπέροχο βλέπετε, καλοδουλεμένο είναι, αψεγάδιαστο είναι... Ναι! Η Ράνια και τα χρυσά της τα χεράκια, κρύβονται από πίσω!!! Μου αρέσει τόσο πολύ το σχέδιο στο κέντημα, που νομίζω πως θα αφήσω την καρτούλα στολισμένη για πάάάάρα πολύ καιρό!!! Ράνια μου, ευχαριστώ πολύ-πολύ, κορίτσι μου!! Να είσαι καλά!


Και εδώ σας έχω το περιεχόμενο ενός πακέτου που έφτασε στα χέρια μου πριν μία εβδομάδα! Η δημιουργός είπε πως είναι "κάτι μικρό" αλλά προφανώς, με δούλευε!!! Εκτός από την γλυκίτατη καρτούλα με τα τόσο όμορφα λόγια, μπήκε στη διαδικασία να πλέξει με την τεχνική amigurumi αυτό το τέλειο μπρελοκάκι κουκουβάγια!!! 
~~Ναι, θυμόταν την αγάπη μου γι' αυτές!   ~~
Και για τον Γιάννη έπλεξε αυτόν τον εξαιρετικό σταυρό-σελιδοδείκτη!!! Βέβαια, ο Γιάννης του έχει αλλάξει χρήση: Τον έχει τοποθετήσει στο επαγγελματικό μας αυτοκίνητο και η αλήθεια είναι πως το ταίριαξε απόλυτα στη νέα του θέση! Τι? Τόση ώρα δεν έχω γράψει ποιος μας τα έστειλε όλα αυτά? Καλέ, η Μαριάνα!!! Θέλει και ρώτημα? Onirokosmos Art! Όνομα και πράμα! Έχετε αντίθετη άποψη? 1000 ευχαριστώ, Μαριανάκι!! Τα λατρέψαμε όλα! (Ακόμα και το κουτάκι που περιείχε την κουκουβάγια είναι πανέμορφο!)



Και νομίζω πως ήρθε η ώρα να περάσουμε και στο θέμα... μνήμη! Παιδιά... ξεχνάω!! Όλοι οι γνωστοί, συγγενείς και φίλοι έχουν την εντύπωση πως θυμάμαι τα πάντα, αλλά η αλήθεια είναι πως ξεχνάω! Θέλετε ένα χαρακτηριστικότατο παράδειγμα απώλειας μνήμης? Προσδεθείτε (είναι 100% αληθινό):

Είναι καλοκαίρι... Βραδάκι... Πριν 2-3 χρόνια.... Καθόμαστε στην αυλή με τον Γιάννη σερφάροντας στους υπολογιστές μας, όταν ξαφνικά μου λέει αν μπορώ να του βάλω ένα ποτηράκι λεμονάδα επειδή διψάει. Σηκώνομαι, μπαίνω στο σπίτι (να σημειωθεί πως μπήκα μέσα μόνο και μόνο για τη λεμονάδα, ναι?), βάζω λεμονάδα και ακουμπάω το ποτήρι σε ένα έπιπλο που έχουμε δίπλα στο ψυγείο, μέχρι να σβήσω το φως της κουζίνας... Βγαίνω έξω και συνεχίζουμε το σερφάρισμά μας. Μετά από καμιά ώρα ακούγεται η φωνή της μαμάς μου: "Γιάννα, γιατί έχεις αφήσει το ποτήρι με τη λεμονάδα πάνω στο ράφι?" (Αρχές alzheimer στα 27 μου!) Και για να μη φανώ τελείως χαζή, αφού οι γονείς μου και ο Γιάννης είχαν σκάσει στα γέλια, γυρνάω προς τον Γιάννη και του λέω: "Και καλά, εγώ το ξέχασα... Εσύ που διψούσες κιόλας, δεν παραξενεύτηκες που βγήκα έξω χωρίς το ποτήρι?!!!"

Πλέον είμαι απόλυτα σίγουρη: Κάτι δεν πάει καλά με τη μνήμη μου! Ίσως βέβαια να φταίει γι' αυτό και το ότι δεν την εξασκώ όσο θα μπορούσα. Βέβαια, εδώ που τα λέμε, αυτό το πρόβλημα το έχω από τότε που γεννήθηκα. Όσο κι αν το προσπαθώ, δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε μία τόση δα λεπτομέρεια από τη γέννησή μου! Και αυτό μπορεί να με τρελάνει! Μπορώ να είμαι απόλυτα σίγουρη πως... γεννήθηκα? Η γέννηση είναι πολύ σημαντικό και χαρμόσυνο γεγονός στη ζωή κάποιου: Είναι ο λόγος που είμαι σήμερα στη ζωή!

Κάθε χρόνο, έρχονται στο σπίτι φίλοι, συγγενείς και μου κάνουν... έκπληξη! Έκπληξη! Ναι, καλά... Απλά, προσπαθούν οι καημένοι να με κάνουν να θυμηθώ τη στιγμή της γέννησής μου, αλλά μάταια... Ακόμα και όλοι αυτοί που δεν ήταν παρόντες στη γέννησή μου και ίσως να ήταν και αγέννητοι ορισμένοι τότε, δείχνουν να πιστεύουν τόσο πολύ στο γεγονός ότι έχω γεννηθεί... Είναι πολύ εντυπωσιακή και συγκινητική η προσπάθεια που καταβάλουν κάθε χρόνο...

Τώρα, βέβαια... η απώλεια μνήμης, ίσως οφείλεται σε κάποια τραυματική και σοκαριστική εμπειρία του παρελθόντος, που απλά αδυνατώ να θυμηθώ αυτή τη στιγμή. Ή ίσως να είναι κάποια άμυνα του οργανισμού ενάντια σε κάτι αρνητικό...

Επίσης, πολλές φορές με "πιάνω" να ξεχνάω ονόματα... Αυτό όμως μπορεί να συμβαίνει επειδή στην πρώτη μας γνωριμία δεν σχημάτισα και την καλύτερη εντύπωση, και έτσι απλά να τους "μποκάρει" το μυαλό μου... Δεν μπορώ να βρω άλλη εξήγηση...

Αλλά τώρα που το ξανασκέφτομαι, δεν είναι ακριβώς έτσι: Μπορώ να θυμηθώ πάρα πολλά ονόματα, απλά δεν μπορώ να τα συνδυάσω με τις... αντίστοιχες φάτσες! Για παράδειγμα: Χθες συνάντησα τυχαία μια παλιά μου συμμαθήτρια (κάκτος αυτή-μπουμπούκι εγώ!) αλλά δίστασα να της πω πως ξέχασα το όνομά της... Βασικά, τη φάτσα της είχα ξεχάσει, γιατί όπως σας είπα τα ονόματα τα ξέρω όλα! Όλοι μας τα ξέρουμε!

Αρκετά όμως μονολόγησα.... Για ποιο θέμα ήθελα να γράψω σήμερα? Ούτε που το θυμάμαι... Κρίμα... Και ήμουν σίγουρη πως θα είχε τόση πλάκα...


* Εκτός από το "κομμάτι" της λεμονάδας, που μου ανήκει, το υπόλοιπο κείμενο (το οποίο το "πείραξα" αρκετά") το είχα αποθηκευμένο στον υπολογιστή μου εδώ και χρόνια, αλλά δυστυχώς... δεν θυμάμαι την πηγή...!


*** Υπενθύμιση: Όταν τα σχόλια μίας ανάρτησης ξεπεράσουν τα 200,  δεν είναι ορατά όλα απευθείας... Για να τα δείτε όλα κάνετε click στο link που λέει "Φόρτωση Περισσότερων", κάτω-κάτω στα σχόλια! Μη νομίζετε πως τα διαγράφω!


Επόμενο προγραμματισμένο ραντεβού: Παρασκευή 06 /06/2014!

Την αγάπη μας!


We do not own any of the images, videos, music etc, hosted in this blog, unless our logo is contained on them.
No copyright infringement intended.