❤ Πού και πού θα τα λέμε! ❤
Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket

Παρασκευή 2 Μαΐου 2014

ΤΟ ΟΝΟΜΑΤΑΚΙ ΣΟΥ???

Άντε τώρα να σας πείσω πως με αυτόν τον τίτλο, δεν υπονοώ πως θέλω απεγνωσμένα να μάθω το όνομα κάποιου που είδα και "μου γυάλισε", αλλά αναφέρομαι σε θέματα... μνήμης! Τέλος πάντων... Πιο κάτω θα το δούμε κι αυτό το θέμα (αν δεν το έχω ξεχάσει μέχρι τότε!) Για την ώρα, λέω να ξανασυστηθούμε μέσα από μία φωτογραφική τεχνική που μου γνώρισε η Έλλη και λέγεται light painting! Η πρώτη λήψη που έκανα (φωτογραφίζοντας τα λαμπάκια του laptop μου!) μου έδωσε αυτά τα δύο Js! 

(Έ, όχι πείτε μου: είναι σύμπτωση? Μα, με την πρώτη λήψη?! 2 Js? Με τρομάζω ώρες-ώρες!) 
Θα ακολουθήσουν κι άλλες φωτογραφικές απόπειρες/παρουσιάσεις στο μέλλον!

--Διαβάζεται σε 6 λεπτά--



Και φτάνουμε σιγά-σιγά προς το τέλος της Άνοιξης! Για να είμαι ειλικρινής, από πέρσι που, αντί για Πρωτομαγιάτικο στεφάνι με αληθινά λουλούδια, αποφάσισα να πλέξω ένα και σας το παρουσίασα, δεν είχα τη διάθεση να αλλάξω το... σιγουράκι μου για φέτος! Δε γινόταν όμως να μην υποδεχτώ τον τελευταίο μήνα της Άνοιξης με κάτι... ιδιαίτερο! Αποφάσισα να πλέξω λοιπόν κάτι για να στολίσω το... εσωτερικό του σπιτιού! Και ναι: όπως πέρσι, έτσι και φέτος... περιέχει... κουκουβάγια!!! Το έχω ξαναγράψει πολλές φορές!Τις λατρεύω, μην το ξεχνάτε! (Θα σας χρειαστεί πιο κάτω!) 


Λοιπόν? Πώς σας φαίνεται το... κλαδί μου?!!!


Ας περάσουμε τώρα .... στη μόνιμη στήλη της εκπομπής μας στην παρουσίαση κάποιων δώρων που έλαβα από φίλες bloggers! (Χωρίς διαγωνισμό! Να εξηγούμαστε!)          
Το πιο εκφραστικό πλάσμα της γειτονιάς, η Κική, πριν λίγο καιρό έγραψε ένα υπέροχο και πολύ ιδιαίτερο "μυθιστόρημα" και είχα την τιμή να μου το αφιερώσει! Το χώρισε σε 4 μέρη και είναι διαθέσιμο για όποιον θέλησει να το διαβάσει στο blog της! (Πρώτο Μέρος, Δεύτερο Μέρος, Τρίτο Μέρος, Τέταρτο Μέρος) Και εκτός αυτού, μου έφτιαξε και μου έστειλε μια πανέμορφη πασχαλινή λαμπάδα που συνοδευόταν από μία υπέροχη κάρτα και ένα πολύ συγκινητικό σημείωμα!!! Και... ένα ακόμη παραμύθι, γραμμένο για εμένα: Την Πασχαλίτσα!!! Κική μου, ευχαριστώ πάρα πολύ, κοριτσάκι μου!!! Πιστεύω σε εσένα! Να το θυμάσαι!


Νομίζω πως δεν χρειάζεται να γράψω ποια έφτιαξε αυτήν την κάρτα, έτσι? Κέντημα υπέροχο βλέπετε, καλοδουλεμένο είναι, αψεγάδιαστο είναι... Ναι! Η Ράνια και τα χρυσά της τα χεράκια, κρύβονται από πίσω!!! Μου αρέσει τόσο πολύ το σχέδιο στο κέντημα, που νομίζω πως θα αφήσω την καρτούλα στολισμένη για πάάάάρα πολύ καιρό!!! Ράνια μου, ευχαριστώ πολύ-πολύ, κορίτσι μου!! Να είσαι καλά!


Και εδώ σας έχω το περιεχόμενο ενός πακέτου που έφτασε στα χέρια μου πριν μία εβδομάδα! Η δημιουργός είπε πως είναι "κάτι μικρό" αλλά προφανώς, με δούλευε!!! Εκτός από την γλυκίτατη καρτούλα με τα τόσο όμορφα λόγια, μπήκε στη διαδικασία να πλέξει με την τεχνική amigurumi αυτό το τέλειο μπρελοκάκι κουκουβάγια!!! 
~~Ναι, θυμόταν την αγάπη μου γι' αυτές!   ~~
Και για τον Γιάννη έπλεξε αυτόν τον εξαιρετικό σταυρό-σελιδοδείκτη!!! Βέβαια, ο Γιάννης του έχει αλλάξει χρήση: Τον έχει τοποθετήσει στο επαγγελματικό μας αυτοκίνητο και η αλήθεια είναι πως το ταίριαξε απόλυτα στη νέα του θέση! Τι? Τόση ώρα δεν έχω γράψει ποιος μας τα έστειλε όλα αυτά? Καλέ, η Μαριάνα!!! Θέλει και ρώτημα? Onirokosmos Art! Όνομα και πράμα! Έχετε αντίθετη άποψη? 1000 ευχαριστώ, Μαριανάκι!! Τα λατρέψαμε όλα! (Ακόμα και το κουτάκι που περιείχε την κουκουβάγια είναι πανέμορφο!)



Και νομίζω πως ήρθε η ώρα να περάσουμε και στο θέμα... μνήμη! Παιδιά... ξεχνάω!! Όλοι οι γνωστοί, συγγενείς και φίλοι έχουν την εντύπωση πως θυμάμαι τα πάντα, αλλά η αλήθεια είναι πως ξεχνάω! Θέλετε ένα χαρακτηριστικότατο παράδειγμα απώλειας μνήμης? Προσδεθείτε (είναι 100% αληθινό):

Είναι καλοκαίρι... Βραδάκι... Πριν 2-3 χρόνια.... Καθόμαστε στην αυλή με τον Γιάννη σερφάροντας στους υπολογιστές μας, όταν ξαφνικά μου λέει αν μπορώ να του βάλω ένα ποτηράκι λεμονάδα επειδή διψάει. Σηκώνομαι, μπαίνω στο σπίτι (να σημειωθεί πως μπήκα μέσα μόνο και μόνο για τη λεμονάδα, ναι?), βάζω λεμονάδα και ακουμπάω το ποτήρι σε ένα έπιπλο που έχουμε δίπλα στο ψυγείο, μέχρι να σβήσω το φως της κουζίνας... Βγαίνω έξω και συνεχίζουμε το σερφάρισμά μας. Μετά από καμιά ώρα ακούγεται η φωνή της μαμάς μου: "Γιάννα, γιατί έχεις αφήσει το ποτήρι με τη λεμονάδα πάνω στο ράφι?" (Αρχές alzheimer στα 27 μου!) Και για να μη φανώ τελείως χαζή, αφού οι γονείς μου και ο Γιάννης είχαν σκάσει στα γέλια, γυρνάω προς τον Γιάννη και του λέω: "Και καλά, εγώ το ξέχασα... Εσύ που διψούσες κιόλας, δεν παραξενεύτηκες που βγήκα έξω χωρίς το ποτήρι?!!!"

Πλέον είμαι απόλυτα σίγουρη: Κάτι δεν πάει καλά με τη μνήμη μου! Ίσως βέβαια να φταίει γι' αυτό και το ότι δεν την εξασκώ όσο θα μπορούσα. Βέβαια, εδώ που τα λέμε, αυτό το πρόβλημα το έχω από τότε που γεννήθηκα. Όσο κι αν το προσπαθώ, δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε μία τόση δα λεπτομέρεια από τη γέννησή μου! Και αυτό μπορεί να με τρελάνει! Μπορώ να είμαι απόλυτα σίγουρη πως... γεννήθηκα? Η γέννηση είναι πολύ σημαντικό και χαρμόσυνο γεγονός στη ζωή κάποιου: Είναι ο λόγος που είμαι σήμερα στη ζωή!

Κάθε χρόνο, έρχονται στο σπίτι φίλοι, συγγενείς και μου κάνουν... έκπληξη! Έκπληξη! Ναι, καλά... Απλά, προσπαθούν οι καημένοι να με κάνουν να θυμηθώ τη στιγμή της γέννησής μου, αλλά μάταια... Ακόμα και όλοι αυτοί που δεν ήταν παρόντες στη γέννησή μου και ίσως να ήταν και αγέννητοι ορισμένοι τότε, δείχνουν να πιστεύουν τόσο πολύ στο γεγονός ότι έχω γεννηθεί... Είναι πολύ εντυπωσιακή και συγκινητική η προσπάθεια που καταβάλουν κάθε χρόνο...

Τώρα, βέβαια... η απώλεια μνήμης, ίσως οφείλεται σε κάποια τραυματική και σοκαριστική εμπειρία του παρελθόντος, που απλά αδυνατώ να θυμηθώ αυτή τη στιγμή. Ή ίσως να είναι κάποια άμυνα του οργανισμού ενάντια σε κάτι αρνητικό...

Επίσης, πολλές φορές με "πιάνω" να ξεχνάω ονόματα... Αυτό όμως μπορεί να συμβαίνει επειδή στην πρώτη μας γνωριμία δεν σχημάτισα και την καλύτερη εντύπωση, και έτσι απλά να τους "μποκάρει" το μυαλό μου... Δεν μπορώ να βρω άλλη εξήγηση...

Αλλά τώρα που το ξανασκέφτομαι, δεν είναι ακριβώς έτσι: Μπορώ να θυμηθώ πάρα πολλά ονόματα, απλά δεν μπορώ να τα συνδυάσω με τις... αντίστοιχες φάτσες! Για παράδειγμα: Χθες συνάντησα τυχαία μια παλιά μου συμμαθήτρια (κάκτος αυτή-μπουμπούκι εγώ!) αλλά δίστασα να της πω πως ξέχασα το όνομά της... Βασικά, τη φάτσα της είχα ξεχάσει, γιατί όπως σας είπα τα ονόματα τα ξέρω όλα! Όλοι μας τα ξέρουμε!

Αρκετά όμως μονολόγησα.... Για ποιο θέμα ήθελα να γράψω σήμερα? Ούτε που το θυμάμαι... Κρίμα... Και ήμουν σίγουρη πως θα είχε τόση πλάκα...


* Εκτός από το "κομμάτι" της λεμονάδας, που μου ανήκει, το υπόλοιπο κείμενο (το οποίο το "πείραξα" αρκετά") το είχα αποθηκευμένο στον υπολογιστή μου εδώ και χρόνια, αλλά δυστυχώς... δεν θυμάμαι την πηγή...!


*** Υπενθύμιση: Όταν τα σχόλια μίας ανάρτησης ξεπεράσουν τα 200,  δεν είναι ορατά όλα απευθείας... Για να τα δείτε όλα κάνετε click στο link που λέει "Φόρτωση Περισσότερων", κάτω-κάτω στα σχόλια! Μη νομίζετε πως τα διαγράφω!


Επόμενο προγραμματισμένο ραντεβού: Παρασκευή 06 /06/2014!

Την αγάπη μας!


We do not own any of the images, videos, music etc, hosted in this blog, unless our logo is contained on them.
No copyright infringement intended.