BLOGGING... ΤΕΛΟΣ... (*Updated)

Νομίζω πως έφτασε η στιγμή να κάνω ένα διάλειμμα από το blogging. Κάθε φορά, τα ίδια και τα ίδια. Σας παρουσιάζω πάντα ό,τι κάνει εντύπωση σε εμένα, ό,τι κάνει εμένα χαρούμενη, ό,τι προβληματίζει εμένα. Εμένα... Εμένα... Εμένα... Καταντάει βαρετό. Ώρα για διάλειμμα λοιπόν. Αυτό το μήνα, θα ασχοληθούμε με τον... Γιάννη!

(Πάλι εγώ θα κάνω την ανάρτηση, αλλά θα εστιάσουμε... αλλού!!!)

Λοιπόν: Ο Γιάννης, που λέτε, εκτός από την κοινή μας δουλειά, με τα ηχητικά και τη μουσική κάλυψη εκδηλώσεων, (επ' ευκαιρίας να κάνω λίγη διαφήμιση στη νέα σελίδα μας στο facebook: Τα like σας είναι ευπρόσδεκτα!), τα πρωινά δουλεύει σε πλυντήριο αυτοκινήτων. Καθώς μιλούσαμε για λερωμένα αυτοκίνητα μια μέρα, θυμηθήκαμε κάτι:

Ασφαλώς, όλοι σας θα έχετε δει γραμμένο (ή θα έχετε γράψει!) το περίφημο "ΘΕΛΩ ΠΛΥΣΙΜΟ" σε κάποιο λερωμένο τζάμι αυτοκινήτου. Τί γίνεται όμως όταν τα τζάμια γίνονται καμβάδες έργων τέχνης?!  Ο Scott Wade παρουσιάζει... 

Δεν ξέρω για εσάς, πάντως εμείς δεν είχαμε την τύχη να δούμε από κοντά τέτοια αυτοκίνητα! Και καλύτερα δηλαδή, γιατί με τί καρδιά να πλύνεις τέτοια αριστουργήματα, αν σου έρθουν στο πλυντήριο???!!!

Και σειρά έχουν οι βραβεύσεις: Η υπέροχη Μαριάνθη από το marianth μας προσέφερε βραβειάκι και την ευχαριστούμε πολύ-πολύ γι' αυτή την τιμή! Επειδή όμως εγώ έχω ήδη απαντήσει σε προηγούμενη ανάρτηση, αυτή τη φορά, θα απαντήσει ο Γιάννης!!! (Για την ακρίβεια εγώ απαντάω και τα λέω στον Γιάννη για... επαλήθευση!!! Και μετά σχολιάζω κιόλας!)  So, let's start!

Το αγαπημένο μου φαγητό: 
Όλα εκτός από ψάρια και θαλασσινά. (Μα πόσο ταιριάζουμε!)

Δεν μου αρέσει στους ανθρώπους: 
Να είναι ξερόλες και στενόμυαλοι. (Και να μην κάνουν τα πάντα για να σε βγάζουν εκτός εαυτού, ηθελημένα!)

Μου αρέσει οι άνθρωποι που κάνω παρέα: 
Να μην έχουν ξινισμένα μούτρα και να μπορούν να χαμογελάνε. (Κάτι σαν εμένα!)

Με ηρεμεί: 
Το μασάζ. (Από εμένα, ελπίζω!)

Αγαπώ: 
Τη Γιάννα! (Οκ, αυτό το απάντησα εγώ, αλλά απλά, δεν έχει άλλη εναλλακτική!)

Με νευριάζει: 
Η ηττοπάθεια. (Σωστός!)

Δεν αποχωρίζομαι ποτέ: 
Το κινητό μου. (Σε αντίθεση με εμένα, που είτε δεν θα το έχω μαζί μου, είτε θα το έχω και ποτέ δεν θα το ακούω!)

Όταν ήμουν μικρός μάζευα αφίσες: 
Του Ολυμπιακού. (Ακόμα το κάνει!)


Όποιος θέλει να πάρει το βραβείο, μπορεί να το παραλάβει από ΕΔΩ!

 Και λίγο πριν το τέλος...

Όταν κοιτάς από ψηλά...

Δεν βλέπεις τη γη σαν ζωγραφιά...

Αλλά, βλέπεις τη φετινή χριστουγεννιάτικη κάρτα μας, σε πρώτη παγκόσμια μετάδοση!!! (Είναι έτοιμες εδώ και κάνα δίμηνο!). Μετά τις περσινές tri-fold cards, φέτος "κόλλησα" με τις side-step cards! (Είναι η πρώτη φορά που έκανα όλες τις κάρτες ίδιες, αλλά για κάποιο λόγο με ικανοποίησε πολύ το αποτέλεσμα! Ελπίζω και τους παραλήπτες τους, όταν έρθει η ώρα!) 

Κοιτώντας τη φωτογραφία, μη νομίζετε πως είναι πολλές! Είναι ακόμα... 

περισσότερες από όσες μπορείτε να φανταστείτε!!!

Την αγάπη μας!!! Τα ξαναλέμε 1 Νοεμβρίου!!!

___________________________________________________________________________

Update 07/10/2013: Τραγική ειρωνεία... Ένα πολύ λατρεμένο μας πρόσωπο, έφυγε πριν λίγες μέρες από τη ζωή και νιώθω την ανάγκη να απέχω για κάποιο καιρό από τα διαδικτυακά... Έχω δει τα σχόλιά σας, σας ευχαριστώ και μόλις νιώσω καλύτερα θα τα δημοσιεύσω... Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση...