ΤΟ ΔΩΡΟ!

"Το δώρο" λοιπόν! Αυτός επέλεξα να είναι ο τίτλος για αυτήν την ανάρτηση, αν και θα μπορούσα άνετα να τον αντικαταστήσω και με "Το Γεφύρι Της Άρτας"! Ξέρετε, αυτό που ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν... Αλλά ας όψεται το ότι είμαι τόσο αισιόδοξος άνθρωπος, που τελικά νίκησε ο πιο χαζοχαρουμενοπιασάρικος τίτλος!

Discraimer: Η παρούσα ανάρτηση δεν περιέχει giveaway, τοποθέτηση προϊόντος και προφανώς δεν είναι χορηγούμενη! (Πόσο τέλειο θα ήταν όμως να με πλήρωναν για να γράφω τις σαχλαμάρες μου?!?!?)

Διαβάζεται σε 5 λεπτά

Λοιπόν-λοιπόν! Τί κάνετε? Πώς είστε? Πού βρίσκεστε? Εμείς είμαστε καλά, ό,τι προκύπτει το παλεύουμε και δόξα το Θεό από εκδηλώσεις είμαστε μια χαρά!

Η εκμάθηση των Φινλανδικών καλά κρατεί, αλλά τα μαθήματα φυσαρμόνικας δεν κατάφεραν να με κρατήσουν κοντά τους! (Αυτά έχασαν!) Συνεχίζουμε ακάθεκτοι να ακολουθούμε έναν υγιεινό τρόπο ζωής, με όσο το δυνατόν σωστότερη διατροφή και γυμναστική και κάθε χρόνο νιώθω πιο μπουμπούκι από ποτέ! ho ho ho!

Καλέ, καλή χρονιά κιόλας! Υγεία για εσάς και τους αγαπημένους σας και αίσθημα πληρότητας στην ψυχούλα σας! 

Είμαι σίγουρη πως η πλειοψηφία όσων δουν ανάρτησή μου στο blogroll τους, θα χαρούν! (Βέβαια, βλέποντας μετά και το μέγεθός της, ίσως να... αναθεωρήσουν!)  ;-)

Η αλήθεια είναι πως εδώ και αρκετούς μήνες έλεγα να κάνω κάποιο post, αλλά λίγο η έλλειψη χρόνου (ναι, το διαδίκτυο είναι αυτό που θυσίασα εγώ!), λίγο η ανύπαρκτη διάθεση, λίγο η παντελώς εξαφανισμένη έμπνευση (σιγά που θα δεχόμουν να σερβίρω μια από τις δεκάδες αποθηκευμένες μου αναρτήσεις! Λέμε όχι στις κονσέρβες!), κάτι κάποιες απώλειες αγαπημένων που με τσάκισαν, ε, όλα αυτά τελικά δεν με άφηναν να στρωθώ να γράψω κάτι...

Και παρόλο που στα μηνύματα που λάμβανα από πολλούς, μου γινόταν η παρότρυνση για να επιστρέψω -και πραγματικά 1000 ευχαριστώ για όλη την αγάπη και τη θετικότητα!- ομολογώ πως ήταν τα μηνύματα 2 ατόμων -που ασφαλώς δεν θα αναφέρω ονομαστικά- που βιώνοντας αντίστοιχες απώλειες, με έκαναν να πω: Ξέρεις κάτι? Μπορεί η γειτονιά να μην είναι πια τόσο πυκνοκατοικημένη, μπορεί να υπάρχουν άτομα που μονό διαβάζουν και δεν αναρτούν, μπορεί άλλους να τους κέρδισαν άλλα κοινωνικά δίκτυα, αλλά αν έστω και 1 άτομο βιώνει μια δύσκολη φάση και οι δικές σου χαζομάρες τον κάνουν να ξεχαστεί έστω και στιγμιαία περνώντας από εδώ, αξίζει τον κόπο να πιάσεις το πληκτρολόγιο, ελπίζοντας να σχηματιστεί από την άλλη πλευρά της οθόνης ένα χαμόγελο! Και αυτό ίσως αρχικά να φαντάζει πως είναι το δικό μου δώρο προς εκείνο το πρόσωπο, ουσιαστικά όμως πρόκειται για το δώρο που λαμβάνω εγώ! Τί πιο όμορφο από το να σου ανταποδίδεται ένα χαμόγελο?! Προσωπικά το θεωρώ υπέρτατο δώρο!

Update: Πού να το πω και να με πιστέψουν? Πάνω που άρχισα να γράφω, κόπηκε 2 φορές το ίντερνετ! (Τώρα αν αυτό δεν είναι σημάδι για να εγκαταλείψω μια για πάντα το blogging, τότε τί είναι??? Αλλά ως θετικός άνθρωπος, πρέπει να σκέφτομαι πως το καλό είναι που επανήλθε! Χμμμ...)

Δεν θα πρωτοτυπήσω: Η πρώτη ανάρτηση που κάνω σχεδόν πάντα τη νέα χρονιά, περιέχει ανέκδοτα! Αυτό θα κάνω και τώρα! (Ναι, συνέχισε έτσι εσύ! Τέτοιο γούρι, μην το χάσουμε! Μια ανάρτηση κάνεις κοπελιά το χρόνο και αυτή έχει ανέκδοτα! Τον τηλεφωνικό κατάλογο να έγραφες, πιο καλά θα πήγαινε η χρονιά! ;-) )

❤-Γιατρέ, πώς να χάσω βάρος; Έχω δοκιμάσει τα πάντα...
   -Σταμάτα να δοκιμάζεις τα πάντα!

❤ Δεν ξέρω για εσάς, πάντως εγώ τον άντρα θέλω να τον περιποιούμαι! Μου αρέσει να ξυπνάω πολύ πρωί να του φτιάχνω καφέ και έτσι να πάρει την απαιτούμενη ενέργεια για να αντέξει την γκρίνια μου, που θα τον συντροφεύει όοολη μέρα!

❤ Για κάθε σοκολάτα που τρως, ένα παιδάκι γλιτώνει από την παχυσαρκία! Κάνε κι εσύ λοιπόν μια καλή πράξη σήμερα!!!

❤ -Μωρό μου, ο γείτονας πριν πάει στη δουλειά, δίνει ένα φιλί στη γυναίκα του! Γιατί δεν κάνεις και εσύ το ίδιο?
    -Πας καλά, mwph? Πού την ξέρω εγώ τη γυναίκα του?!

❤ Οι άλλες όταν αρρωσταίνουν αποκτούν την απόλυτα αισθησιακή φωνή κι εγώ είμαι έτοιμη να κάνω τα ρεπό του Βασίλη Καρρά!

❤ Είμαι σε ηλικία που όλοι νομίζουν πως τραβάω σέλφι κι εγώ απλά προσπαθώ να διαβάσω ένα μήνυμα!

❤ Η καρδιά μου λέει πίτσα και σουβλάκι αλλά το παντελόνι μου λέει "Για όνομα του Θεού, κοπέλα μου, φάε μια σαλατούλα!"

❤ Ερωτεύεσαι, χάνεις τον ύπνο σου! Παντρεύεσαι, ροχαλίζει, πάλι χάνεις τον ύπνο σου!

❤ Μου λέει ο καφετζής: "Μια ώρα παλεύω να κάνω φραπέ με αυτό το μιξεράκι. Αλλά είναι δώρο από τον γιο μου και δεν μου πάει η καρδιά να το πετάξω". Να ξέρατε πόσο ντράπηκα να του πω πως αυτό δεν ήταν μιξεράκι αλλά ηλεκτρική οδοντόβουρτσα!

❤ Εγώ ένα ξέρω να πω: Αν η ζωή ήταν δίκαιη, με τα πολλά γλυκά θα γινόσουν γλυκός και όχι χοντρός!

❤ Αν νιώσετε κάποια στιγμή ασήμαντοι, να σκέφτεστε πως μια μέρα κατέβηκα από το λεωφορείο για να διευκολύνω επιβάτες να βγουν και ο οδηγός έκλεισε την πόρτα και έφυγε!

❤ Σου χύνετε ο καφές και πετάγεται ο ένας "Γούρι! Γούρι!", πετάγεται ο άλλος "Λεφτά θα πάρεις!" Καημό το έχω μια φορά να πει ένας: "Άσε, φέρνω εγώ τη σφουγγαρίστρα να μαζέψω!"

❤ Η άλλη σήμερα είχε πάρει γάλα σόγιας, πίτουρο βρώμης, λιναρόσπορο και φαγόπυρο και μου βάζει το διαχωριστικό στο ταμείο του σούπερ μάρκετ. Δεν θα μπερδευτούν τα ψώνια μας, ψυχούλα μου, πίστεψέ με!!!

❤ Για εμάς που δεν μας πολυκαίει να πιάσουμε την ανθοδέσμη, μπορεί η νύφη να πετάξει κανένα κομμάτι τούρτα???

❤ Οκ, είναι θέμα ευγενείας να μας κερνάτε αν τρώτε κάτι, αλλά ειλικρινά, όταν τρώτε ρυζογκοφρέτες, δεν είναι ανάγκη να μας κερνάτε! Δεν θα σας παρεξηγήσουμε αν τις κρατήσετε για την πάρτη σας!

❤-Αχ, κύριε βιβλιοπώλη μου, δεν θυμάμαι πως λέγεται το βιβλίο, αλλά σε αυτό βασίστηκε μια ταινία. Πριν λίγους μήνες έδειχνε η τηλεόραση αυτή την ταινία με έναν που έτρεχε γυμνός στο δάσος...
   -Και τί θέλετε, κυρία μου? Να τον κυνηγήσω να μας πει τον τίτλο???

❤-Αχ, μου θυμίζεις έναν από το θέατρο!
   -Αλήθεια, κοριτσάρα μου? Ποιον?
   -Τον Καραγκιόζη!

❤ H άλλη με διέγραψε από το facebook στις 4 τα ξημερώματα! Γιατί, κοπέλα μου? Τί έκανα? Ροχάλιζα?

❤-Μωρό μου, είσαι σαν τη ζέστη!
   -Καυτή;
   -Όχι, ανυπόφορη!

❤-Ψάχνω δουλειά!
   -Έχεις εμπειρία?
   -Φυσικά! 7 χρόνια ψάχνω!

Μπορεί να έχω να κάνω ανάρτηση πάνω από 1 χρόνο, αλλά δεν ξέχασα πως οφείλω ένα πελώωωριο δημόσιο ευχαριστώ στα κορίτσια μου, τη Σπυριδούλα, τη Μαρία-Έλενα και την Αριστέα για τα θαυμάσια και πασπαλισμένα με μπόλικη αγαπόσκονη δώρα τους! Τί κι αν πέρασε τόσος καιρός? Εγώ τα έχω και τα χαίρομαι ακόμα και μαζί έχω και ένα κομμάτι της ψυχής τους!

➽Με κλικ στην κάθε εικόνα, οδηγείστε αμέσως στο blog του κάθε κοριτσιού!

Και μιας και στην αρχή της ανάρτησης, αναφέρθηκα σε απώλειες, θεωρώ καθήκον μου απέναντι στη θετικότητα, να κλείσω με 2 από τις πολλές δημιουργίες μου, για μια μικρούλα που έφτασε πριν  από λίγους μήνες στο πολύ κοντινό οικογενειακό μου περιβάλλον και αποτέλεσε τον κύριο λόγο που έπιασα ξανά τα βελονάκια μου μετά από χρόνια! Σαφώς και έχουν κουκουβάγιες οι δημιουργίες μου! Κάποιες αξίες παραμένουν σταθερές!!! <3 ^_^ <3

Θα ήταν υπέροχο, κάπου εδώ να γράψω αυτό που έγραφα παλιά: "Επόμενο προγραμματισμένο ραντεβού στις τάδε του επόμενου μήνα", αλλά ειλικρινά δεν νομίζω να επιστρέψω στις μηνιαίες αναρτήσεις ξανά... Ας το αφήσουμε ανοιχτό το ραντεβού για να έχει περισσότερο ενδιαφέρον! ;-)

Να είστε καλά, να προσέχετε τους εαυτούς σας και να δείχνετε την αγάπη σας!

Ή...

Να (σας) προσέχετε, να (σας) αγαπάτε και να γελάτε! Πολύ και δυνατά!

ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!