❤ Πού και πού θα τα λέμε! ❤
Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket Photobucket

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2018

ΑΓΑΠΗΤΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ...


Όταν κάνεις πολύ συχνά αναρτήσεις (#Τί?), όταν έχεις μια τακτική ροή εδώ και χρόνια στο blogging (#Χωρίς_Σχόλιο!), όταν δηλώνεις την παρουσία σου συνεχώς και αδιαλείπτως (#Ας_Μη_Μιλήσω_Καλύτερα!), όταν όλοι αναρωτιούνται πώς στο καλό τα καταφέρνεις χωρίς έστω ένα τόσο δα μικρό διάλειμμα (#Ας_Με_Μαζέψει_Κάποιος!) ε, λογικό είναι κάποια στιγμή να ανατρέχεις σε δοκιμασμένες λύσεις που θα σε βγάλουν από τη δύσκολη θέση της ... μη έμπνευσης!
Για να είμαι ειλικρινής, ημερολόγιο δεν κρατούσα ποτέ, (και μάλλον ούτε θα κρατήσω!) αλλά για χάρη της ανάρτησης, ας κάνουμε πως η καταγραφή της καθημερινότητας είναι η δεύτερη φύση μου....



Διαβάζεται σε 5 λεπτά 






Λοιπόν, αγαπημένο μου ημερολόγιο... Η μέρα είναι Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2018 και η ώρα περίπου 22:30. Μόλις έκατσα στο κρεβάτι αγκαλιά με το λάπτοπ μου και προσπαθώ να ετοιμάσω την ανάρτηση του Νοεμβρίου, ενώ ο Γιάννης στον άλλο υπολογιστή, τελειώνει με τις λεπτομέρειες μιας εκδήλωσης-ημερίδας για το Σάββατο. Εγώ δεν θα πάω μαζί του αυτή τη φορά (καλά, αν πω πως πήγα και σε πολλές εκδηλώσεις αυτή τη χρονιά, θα πέσει φωτιά να με κάψει!) αλλά ένας λόγος παραπάνω να μην πάω είναι πως έγινα σαν τον Κουασιμόδο! Ψύξη, συνδυασμένη με αλλεργία και ταυτόχρονη μόλυνση από χρυσοπληρωμένη μάσκαρα, μου έκαναν ένα ωραιότατο πρήξιμο στο αριστερό βλέφαρο! (Γιατί αν είναι γκαντέμης ο άνθρωπος...!) Οπότε, δεν μπορώ να ασχολούμαι για πολλή ώρα με τον υπολογιστή και γι' αυτό θέλω να το σιγουρέψω πως θα έχω έτοιμη ανάρτηση για τον επόμενο μήνα, για να μην μείνω ξεκρέμαστη μέχρι να έρθουν στα ίσα τους τα καταπράσινα μάτια μου! (Οκ, αν δεν έχεις φαντασία, τα βλέπεις καστανά τα μάτια μου, αλλά επίσης αν δεν έχεις φαντασία, δεν σε θέλω και στη ζωή μου...!)
Τί άλλο? Α ναι, σήμερα έχω επέτειο με τον Γιάννη! 11 χρόνια! 11! (Αν με ρωτήσει κανείς πότε θα παντρευτούμε, νομίζω θα βγάλω κομφετί καρδούλες από τα αφτιά! *Αλήθεια, γιατί αυτό το καλοκαίρι δούλεψαν τόσο πολύ σε γάμους τα κομφετί? Όχι πως με χάλασε βέβαια, αλλά σε τέτοιο βαθμό δεν το περίμενα κιόλας... Κομφετί-Πυροτεχνήματα σημειώσατε 1...)
Και μιλώντας για εκδηλώσεις, να σου πω τα 2-3 προηγούμενα χρόνια, από την επόμενη ημέρα των Χριστουγέννων έως και την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, βρισκόμαστε επαγγελματικά με ήχο και εφέ στην πιο super παιχνιδιαρικο-διασκεδαστική εκδήλωση του νησιού: "Το Σπίτι Του Άη Βασίλη"! Και τώρα στα ξαφνικά (#Μην_Παίρνεις_Κι_Όρκο!) θυμήθηκα, πως όταν τελείωσε η εκδήλωση πέρσι, (ή μήπως επειδή ήταν Γενάρης του '18 πρέπει να πω εφέτος?????) εγώ ξεκίνησα να πλέκω σκουφάκια! Όχι απλά και καθημερινά για βόλτα, αλλά να, λίγο πιο σκανδαλιάρικα και τρελούτσικα! (Όταν γίνεσαι μέρος μιας εκδήλωσης και κυρίως όταν αυτή αφορά παιδιά ή ευαίσθητες ομάδες, νομίζω πως το ιδανικό είναι να ενσωματώνεσαι πλήρως! Ακόμα και ενδυματολογικά! Ναι, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να φοράς... παλαβά σκουφιά!)  Οπότε, μιας και δεν έχω δείξει τα σκουφάκια στα παιδιά στο blog, νομίζω πως αυτή είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να κάνω την παρουσίαση μου! Και ξέρεις κάτι? Θα χρησιμοποιήσω ως μοντέλο το αρκουδάκι που μου είχε κάνει δώρο ο Γιάννης τότε που κλείναμε μαζί 1 μήνα! Πώς σου φαίνεται η ιδέα μου? (Όπως και να σου φαίνεται, εγώ αυτό θα κάνω γιατί έτσι είχα σκεφτεί το consept πριν 10 μήνες που τράβηξα τις φωτογραφίες! Αυτή η ειλικρίνειά μου πια...)





Ξεκίνησα με έναν πάν-απλο σκούφο του Άγιου Βασίλη.... (Απλός αλλά υπέροχος! Ειδικά αυτό το pom-pom το κατάλευκο, σαν μικρό τρουφάκι καρύδας είναι! Κάποια αρχίζει να έχει σημάδια στέρησης γλυκισμάτων!)



Συνέχισα με έναν ακόμα σκούφο Άγιου Βασίλη, ο οποίος όμως έχει και τη ζώνη του Άγιου Βασίλη επάνω, (το ότι είδα στο ίντερνετ παρόμοια σκουφιά και επέλεξα να φτιάξω κι εγώ, χωρίς να μου προκαλέσει την παραμικρή απορία το ότι η ζώνη βρίσκεται πάνω στον σκούφο, τί φάση??? Με ποια λογική??? Δηλαδή, γιατί??? Γιατί???)



Μετά έφτιαξα ένα ακόμα σκουφί, ξωτικού αυτή τη φορά και ενθουσιάστηκα επειδή του έφτιαξα και αυτιά! Χωρίς να έχω το σχέδιο! Μόνη μου! Ολομόναχη! (Γιατί μπορεί μέχρι πριν 2-3 χρόνια πιο πολύ να ξήλωνα παρά να έπλεκα, αλλά τώρα όοοοχι! Τώρα έχω το θράσσος την άποψη να αυτοσχεδιάζω κιόλας!)



Επειδή όμως το προηγούμενο σκουφί ήταν μακρύ αλλά όχι υπερβολικά μακρύ, όπως ιδανικά θα ήθελα, έφτιαξα άλλο ένα πολύυυυυ μακρύ και λογικά αυτό θα το φοράω όταν πάω διακοπές στο σαλέ μου στην Ελβετία να κάνω σκι! (Να περιμένω να ξεπρηστεί πρώτα τα μάτι μου μόνο, μην χειροτερέψω...)



Και για το τέλος κράτησα το καλύτερο (κατ' εμέ!) Ένα ημίψηλο καπέλο για τον Γιάννη, που ναι μεν έχει τη ζώνη του Άγιου Βασίλη επάνω (Γιατί είπαμε πρέπει η ζώνη να βρίσκεται πάνω στο καπέλο???) αλλά... .... ... 



αν θέλεις, του προσαρμόζεις ένα μεγάλο αποσπώμενο πλεκτό Αλεξανδρινό λουλουδάκι και τσουπ! Άνετα το φοράει και η Γιάννα! Να, αυτό εδώ, δεν θα μπορούσα να το φορέσω και να πάω μια βόλτα να χαζέψω βιτρίνες??? (Να θυμηθώ να μην περάσω από ζαχαροπλαστεία, γιατί θα με περιλούσουν με κουραμπιεδόσκονη! Αλήθεια, γιατί τη λένε κουραμπιεδόσκονη και όχι απλά, άχνη???)






Λοιπόν, αγαπητό μου ημερολόγιο, δεν ξέρω πώς σου φάνηκε αυτή η απόπειρα να ασχοληθώ μαζί σου, πάντως νομίζω πως για αρχή καλά τα πήγαμε! Εγώ δηλαδή, γιατί εσύ πολύ μουγκαμάρα, βρε αδερφάκι μου! Ούτε συμφωνείς, ούτε δυσανασχετείς, τίποτα... Εγώ τα λέω-εγώ τ' ακούω... Σαν να βρίσκομαι σε άδεια οικοδομή, ένα πράγμα! Ξέρεις, που μιλάς και ακούς τον αντίλαλο, αντίλαλο, αντίλαλο... Αλλά θα μου πεις, όπως η οικοδομή, έτσι και το ημερολόγιο! Πρέπει να τη χτίσουμε τη σχέση μας! Σιγά-σιγά και σταθερά! Να χτίσουμε στέρεες βάσεις και να πάμε παρακάτω! Να γυρίσουμε σελίδα ... στο ημερολόγιο!!! Τί λες, σε έπεισα? (Πςςς! Τί έγραψα πάλι! Άμα θέλω, είμαι πολύ καταφερτζού η άτιμη!)
Πρέπει να σε αφήσω τώρα όμως, γιατί εδώ δίπλα μου, με περιμένει ένα υπέροχο κομμάτι τούρτας με στέβια (ε, τόσο κόπο έκανα να συμμαζευτώ, δεν χαραμίζομαι για κανονικά γλυκά πλέον!), οπότε, καταλαβαίνεις... 
Αν δεν σου κάνει κόπο, χρονομέτρησε κ' εσύ την ανάρτηση (ούτως ή άλλως εγώ πάντα έξω πέφτω!), κάνε τις διορθώσεις (που σιγά να μη βρεις λάθος σε δικό μου κείμενο!) και... τα λέμε!






Παράκληση: Αν θέλετε να σας ανταποδώσω επίσκεψη ή σχόλιο ή να γίνω μέλος στο blog σας ή οτιδήποτε άλλο σχετικό, και δεν το έχω κάνει μέχρις στιγμής, δεν είναι επειδή είμαι ψωνάρα ή ντίβα (μην ακούτε τους κακοπροαίρετους!) αλλά αυτό συμβαίνει απλά επειδή ... δεν μπορώ να σας βρω! Αν το προφίλ σας είναι συνδεδεμένο με το Google+, ειλικρινά μου είναι σχεδόν αδύνατον να εντοπίσω το blog σας, οπότε η λύση είναι να μου αφήνετε το link του ιστολογίου σας σε σχόλιο! Ευχαριστώ για την κατανόηση!






Καλέ, δεν μου είπατε: Πώς σας φάνηκαν τα Χριστουγεννιάτικα σκουφάκια μου???



Να είστε καλά, να προσέχετε τους εαυτούς σας και να δείχνετε την αγάπη σας!
Ή...
Να (σας) προσέχετε, να (σας) αγαπάτε και να γελάτε! Πολύ και δυνατά!
ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!



We do not own any of the images, videos, music etc, hosted in this blog, unless our logo is contained on them.
No copyright infringement intended.