POST ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ... ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΑ... ΧΩΡΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ...

   Υπάρχει η ψευδαίσθηση πως αν ξεκινήσει αισιόδοξα και χαρούμενα το έτος, τότε όλη η χρόνια θα πάει super, και αντίθετα, αν ξεκινήσει με γκρίνια και μιζέρια , τότε όλη η χρονιά θα είναι χάλια.... Επειδή η προσωπική μας εμπειρία, (αλλά πιθανόν και όλων των Ελλήνων τους τελευταίους μήνες) κάτι τέτοιο το διαψεύδει πλήρως, είπαμε να ξεκινήσουμε τα posts του έτους με κάτι που μας εκνεύρισε απίστευτα τις μέρες των γιορτών... Σίγουρα θα μπορούσαμε να το αφήσουμε για αργότερα, αλλά δεν θέλαμε να χάσουμε ούτε στο ελάχιστο, αυτό το αρνητικό συναίσθημα που, αν δεν είμαστε τόσο θετικά άτομα (και αυτό πρέπει να το τονίσουμε), θα μπορούσε να καταστρέψει την ψυχολογία μας τα Χριστούγεννα...

   Όλα ξεκίνησαν πριν κάνα μήνα (ίσως και κάτι λιγότερο) όταν μάθαμε πως ο Δήμος Ερμούπολης, συγνώμη, κεκτημένη ταχύτητα, ο Δήμος Σύρου-Ερμούπολης, δεν θα στόλιζε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο της πλατείας (που απ' ό,τι ακούστηκε είχε χρυσοπληρωθεί) επειδή ήταν κατεστραμμένο (ούτε 5ετία δεν πρόλαβε να συμπληρώσει το καημένο) και δεν υπήρχαν χρήματα για την αντικατάστασή του. Υπήρξαν αντιδράσεις, αλλά όλα καλά... Έχουμε άλλα θέματα που μας απασχολούν περισσότερο, από το δέντρο της πλατείας. (Για την ιστορία να πούμε, πως τελικά, ήρθε ένα carousel αλλά κι αυτό προκάλεσε αρκετές κωμικοτραγικές καταστάσεις...)

   Ξαφνικά μια μέρα, μια υπάλληλος του Δήμου, μας τηλεφώνησε και ζήτησε να της δώσουμε μια προσφορά: Αποφάσισε λέει ο Δήμος να βάλει μουσική έξω από τα καταστήματα για να τονώσει την κίνηση. Την κίνηση στα απειροελάχιστα μαγαζιά που έχουν μείνει ανοιχτά μάλλον, γιατί το μεγαλύτερο μέρος έχει βάλει λουκέτο. (Λες και με τα σημερινά δεδομένα, ενδιαφέτεται κανένας αν θα έχει μουσική έξω από τα μαγαζιά... Λεφτά είχαμε την εντύπωση πως χρειάζεται ο κόσμος, όχι "ηχητικό ντύσιμο περιπάτου στο κέντρο της πόλης!!!) Η απόσταση που έπρεπε να καλυφθεί (με μόνο 4-5 ηχεία κατά το Δήμο!) ήταν γύρω στα 700 μέτρα, υπήρχε συνδιασμός πεζόδρομου αυτοκινητόδρομου, η εκδήλωση θα ήταν 3ήμερη (όχι συνεχόμενες ημέρες) τα μηχανήματα θα έμεναν σε ένα κλειστό μαγαζί, τα καλώδια θα έπρεπε να στερεωθούν εναέρια (στο ιστορικά κέντρο) και γενικά, υπήρχαν πολλά παλαβά μέσα στο σχέδιο. Αξίζει να σημειωθεί πως ο Δήμος έχει μόνιμη συνεργασία με έναν συνάδελφο, ο οποίος τυχαίνει να είναι και πρόεδρος ενός τοπικού συμβουλίου! (Πάντα είχαμε απορία αν παίρνει αξιοκρατικά και νόμιμα τις δουλειές και αν εμείς δεν παίρναμε χαμπάρι τις προκηρύξεις για προσφορές που ζητούσαν από το Δήμο!  Αστειάκι!!!)

  Τέλος πάντων, εμείς εκείνες τις μέρες είχαμε κλείσει άλλη δουλειά και λέγοντας με ειλικρίνεια πως είναι δύσκολο να καλυφθεί ο συγκεκριμένος δρόμος, προσφορά δεν δώσαμε. Ξέραμε κι πως ο μόνιμος συνεργάτης του Δήμου είναι εδώ και καιρό απλήρωτος και περιμέναμε πως θα πάρει τη δουλειά κάποιος από τους άλλους 3 νόμιμους συναδέλφους. (Πέντε είμαστε οι νόμιμοι). Οι δύο δεν ρωτήθηκαν καν να δώσουν προσφορά, εμείς δεν μπορούσαμε να δώσουμε, οπότε με απλά μαθηματικά, απομένουν 2! Ο μόνιμος και κάποιος άλλος. Αμ δε...!!! Οι προσφορές που πήρε ο Δήμος ήταν από ... 5 άτομα!!! 

   Και επειδή τελικά τη δουλειά την έκλεισε ο μόνιμος, εμείς έχουμε την παρακάτω απορία:

Μήπως ήταν κανονισμένο από πριν να βγει και καλά στη γύρα για προσφορές ο Δήμος (επειδή κατά καιρούς έχουν γίνει πολλά παράπονα για την αδιάρρηκτη και αδιαίρετη σχέση Δήμου και μόνιμου) και απλά ήθελαν να βουλώσουν ορισμένα στόματα, έχοντας αποφασίσει εκ των προτέρων ποιός θα αναλάβει την κάλυψη των εκδηλώσεων?

   Και κάτι ακόμα: Τον αριθμό 5, πού τον βρήκαν? Είπαν ψέματα και ισχυρίστηκαν πως δώσαμε  προσφορά όλοι, ή μήπως πήραν προσφορά και από μή νόμιμους? Γιατί αν ισχύει κάτι τέτοιο, αυτό σημαίνει πως ο Δήμος ζητά συνεργασία και από μη επαγγελματίες... Ε, αν είναι έτσι, τότε να το ξέρουμε κι εμείς από 'δω και πέρα και να σταματήσουμε να πληρώνουμε για άδειες άσκησης επαγγέλματος, έναρξης επαγγέλματος, λογιστές, Φ.Π.Α. και επιμελητήριο (που ειδικά αυτό το τελευταίο, είναι το πιο άσχετο και άχρηστο για το δικό μας επάγγελμα).

   Ξέραμε από την αρχή ποιός θα πάρει τη δουλεία, αλλά ελπίζαμε μήπως και κάνουμε λάθος,  και έτσι αυτό δεν μας (πολυ)πείραξε... Αυτό που πραγματικά μας τσάκισε ήταν ο αριθμός 5... Και η σκέψη μήπως τόσο καιρό είμαστε ηλίθιοι που εργαζόμαστε νόμιμα... Αλλά, επειδή η ζωή κύκλους κάνει και όλα ξεπληρώνονται με το ίδιο νόμισμα, ας έχουν το νου τους οι υπεύθυνοι, μή τυχόν και πάρουν κι εκείνοι 5 από όλους εμάς... (5 τοις εκατό κάτω στις επόμενες εκλογές!!!)

   Συγνώμη για τον ειρωνικό μας τόνο σε ορισμένα σημεία του κειμένου, αλλά αυτό το post αναρτήθηκε, όπως ακριβώς γράφτηκε, και χωρίς έστω και έναν έλεγχο για τυχόν ορθογραφικά λάθη, γιατί δεν θέλαμε να χάσουμε τα ειλικρινή μας συναισθήματα. Ευελπιστούμε από 'δω και στο εξής να μη μας δίνεται αφορμή για τέτοιου είδους περιεχόμενο στο blog μας και να γυρίσουμε σιγά-σιγά σε πιο αισιόδοξα θέματα...

   Ευχαριστούμε για την κατανόηση...